ازان نیکویها که ما کرده‌ایم

ترا در جوانی بپرورده‌ایم

شنید آنک ما در جهان کرده‌ایم

سر مهتری بر کجا برده‌ایم

که ما تاجداری به سر برده‌ایم

بداد و خرد رای پرورده‌ایم

و گر نزد شه ما گنه کرده ایم

سر اینک بَرِ تیغش آورده ایم

که بنیاد این شهر ما کرده ایم

بدین سان به گردون برآورده ایم

سپه گفت کاین کار ما کرده ایم

که زنده تو را بازپس برده ایم

دلبرا ما دل به چنگال بلا بسپرده‌ایم

رحم کن بر ما که بس جان خسته و دل مرده‌ایم

ای بسا شب کز برای دیدن دیدار تو

از سر کوی تو بر سر سنگ و سیلی خورده‌ایم

بندگی کردیم و دیدیم از تو ما پاداش خویش

[...]

ای بسا شب کز برای دیدن دیدار تو

از سگ کوی تو بر سر زخم سیلی خورده‌ایم

پایگه عشق نه ما کرده‌ایم؟

دستکش عشق نه ما خورده‌ایم؟

ما می از کاس سعادت خورده‌ایم

در ازل چندین صبوحی کرده‌ایم

با غذای خاک نتوانیم زیست

ما که شرب روح قدسی خورده‌ایم

عار از آن داریم ازین عالم که ما

[...]

ما ببحر لم یزل پی برده‌ایم

پیش از موت معیّن مرده‌ایم

پرده درانیم و ما در پردهایم

همچو تو ما نیز ره گم کردهایم

ما به گفتار خوشت خو کرده‌ایم

ما ز شیر حکمت تو خورده‌ایم

راههای صعب پایان برده‌ایم

ره بر اهل خویش آسان کرده‌ایم

کریما به رزق تو پرورده‌ایم

به انعام و لطف تو خو کرده‌ایم

تو غفّاری و ما گنه کرده ایم

به فضل تو زنهار آورده ایم

همی گفت ره را غلط کرده‌ایم

بر زنگیان سر برآورده‌ایم

که ما هم نواساز این پرده‌ایم

درین ره دل و دین فدا کرده‌ایم

زجان خود از درد آورده ایم

بموئینه کی جنگ ما کرده ایم

میازار ما را که آزرده ایم

مکش تیغ بر ما که ما مرده ایم