نگر تا ویس چون آزرم برداشت

کجا در مهر چون شیران جگر داشت

جنان شد کز جهان امید برداشت

تو گفتی زهر پیکان در جگر داشت

بجست از خواب زرد و تیغ برداشت

کجا چون شیر در کوشش جگر داشت

مهین‌بانو که پاکی در گهر داشت

ز حال خسرو و شیرین خبر داشت

ز چوب زهر چون چوپان خبر داشت

چراگاه گله جایِ دگر داشت

از آن آتش که در جان و جگر داشت

نه از خویش و نه از عالم خبر داشت

کسی کاو تخت خسرو در نظر داشت

هزاران جام کیخسرو ز بر داشت

سرش سودا‌ی بازار شکر داشت

که شکر هم ز شیرینی اثر داشت

مگر شیرین از آن صفرا خبر داشت‌؟

که چندان سرکه در زیرِ شکر داشت

جگرگاه ملک را مهر برداشت

ببوسید آن دهن کاو بر جگر داشت

ز راز انجم و گردون خبر داشت

در احکام فلک نیکو نظر داشت

در وقت شدن هزار پر داشت

چون آمد، خار در گذر داشت

از جادویی که در نظر داشت

صد ملک به نیم غمزه برداشت

بر خانهٔ زاهدی گذر داشت

کان زاهد از آن جهان خبر داشت

سر فرو برد و گاو را برداشت

گاو بین تا چگونه گوهر داشت!

در سیم روز چونکه سر برداشت

خورد آن چیزها که درخور داشت

هر دیده که بر تو یک نظر داشت

از عمر تمام بهره برداشت

سرمایهٔ عمر دیدن توست

وان دید تو را که یک نظر داشت

کور است کسی که هر زمانی

[...]

چشمِ خوشِ تو که مذهبِ عبهر داشت

بس شور که هر مژهٔ او در سر داشت

تیر و مژهات گرچه به هم میمانست

اما مژهٔ تو مزهٔ دیگر داشت

ببین تا او چه عقل و چه بصر داشت

که از آبستن و طفلی خبر داشت

خبر داد از کسی کان کس خبر داشت

که وقتی یک خلیفه شش پسر داشت