سری کان سر نه خاک این دَرآید

بجان و سر که آن سر در سر آید

چو سر بنهد عدو کز سردرآید

سر آن دارد او کز سر بر آید

بلی چون نورِ حق در جان درآید

تنت حالی برنگ جان برآید

زهی حشمت که گر در جان درآید

ز هر یک ذرّه صد طوفان برآید

به صد دستان زهر دستی سرآید

چوهنگام بهار و گل درآید

مکن شادی اگر کارت برآید

که روز نیک و بد روزی سرآید

باستغنا اگر فرمان درآید

همه اومید معصومان سرآید

زهی حشمت که گر بر جان درآید

بهر یک ذره صد طوفان برآید

ولی چون گوهر از دریا برآید

ز زیر تشت پر زر با سرآید

شکیبائی بجان او درآید

همه عالم نشان او برآید

سخن کان از سر دردی درآید

کسی کان بشنود مردی برآید

به شادی از تو گر یک دم برآید

پی یک شادیت صد غم درآید

چو خفاشی که از روزن برآید

ز کنج آستان بیشش درآید

نیندیشی که چون عمرت سرآید

بسی مهتاب در گورت درآید

درین اندوه جان از من برآید

بمیرم تا جهان بر من سر آید

نهادم وعده تا چون شب درآید

ترا صبحی ز وصل او برآید

اگر صد سال از این دعوی برآید

مگر بر جان من دنیا سرآید

اگرچه تنگ توپر شکّر آید

ولی گر شور باشی خوشتر آید

مگر امشب دمی از ما براید

وزین شادی غمی از ما سراید

نبودش صبر تا خود کی درآید

که آن چل روز بی پایان سرآید