ز بدراهی نهادی دیگر آورد

به خودکامی سر از چنبر برآورد

وفا کِشتم مرا شادی بر آورد

مه تابان به مهرم سر درآورد

ازگل همی نگارم سنبل برآورد

هرگز گلی که دید که سنبل برآورد

برگل هر آنچه آورد از سنبل آن نگار

نغز آورد جو خویستن و دلبر آورد

دارد به توده عنبر و دارد به رشته دُرّ

[...]

ترسم که وعده های تو عمرم سرآورد

آوخ که عشوه تو ز پایم درآورد

ما رخت عشق خود زبر آسمان بریم

گرمان همای وصل تو زیر پرآورد

از عشق تو بشکرم کز روی حسن عهد

[...]

وه که دگرباره عشق دست برآورد

صبر بیکبارگی ز پای در آورد

خواب ز چشمم ربود و آب در افزود

وه که خود این بار شیوه دگر آورد

تا بتم از خط عهد پای برون برد

[...]

باد بهار آمد و زگل خبر آورد

ابر ز بهر نثار او گهر آورد

بیعت با او بکرده اند ریاحین

نرگس آمد ز پیش و تاج زر آورد

شاخ بنفشه مگر بباغ تو گوئی

[...]

صبح چو کام قنینه خنده برآورد

کام قنینه چو صبح لعل‌تر آورد

کاس بخندید کز نشاط سحر گاه

کوس بشارت نوای کاسه‌گر آورد

چار زبان رباب دوش به مجلس

[...]

آن مه نو بین که آفتاب برآورد

غنچهٔ گل بین که نوبهار درآورد

از افق صلب شاه بین که مه نو

آمد و عید جلال بر اثر آورد

ماه نو از فلک به منزل نه ماه

[...]

چو کار از دست شد دستی بر آورد

صبوری را به سرپایی در آورد

چو روز از دامن شب سر برآورد

زمانه تاج زرین بر سر آورد

چنین تا خصم لشگر در سر آورد

رعیت دست استیلا بر آورد

چو بَدر از جِیب گردون سر برآورد

زمین عطف هلالی بر سر آورد

ز رود آواز موزون او برآورد

غنا را رسم تقطیع او درآورد

مگر سروی ز طارم سر برآورد

که ما را سربلندی بر سر آورد

چو صبح از خواب نوشین سر برآورد

هلاک جان شیرین بر سر آورد

به هر عضوی تنش رقصی در آورد

ز هر مویی دلش چشمی بر آورد

شب چون پر زاغ بر سر آورد

شبپره ز خواب سر برآورد

چون چند جفاش برسرآورد

گرد در لیلی‌اش برآورد

چو طوطی خط او پر بر آورد

جهان حسن در زیر پر آورد

به خوش رنگی رخش عالم برافروخت

ز سرسبزی خطش رنگی بر آورد

لب چون لعلش از چشمم گهر ریخت

[...]

دوید آن صوفی و او را درآورد

برای خشک کردن میزر آورد