کنون شهریاری به ایران تراست

به گور آمدی جنگ شیران چراست

همان کوه و دریای گوهر مراست

به من دارد اکنون جهان پشت راست

شهنشاه گیتی ببخشید راست

مرا ترک و چین است و ایران تو راست

که تا آن زمین پادشاهی مراست

که دارند ازو چینیان پشت راست

بدو گفت کسری که رامش کراست

که دارد به شادی همی پشت راست

بپرسید و گفتش که برگوی راست

که تا از گذشته پشیمان کراست

بپرسد که گیتی تن آسان کراست

ز کردار نیکو پشیمان چراست

خرد در زمانه شهنشاه راست

وزو داشت قیصر همی‌پشت راست

گر ایدون که این پادشاهی مراست

پرستنده و ایمن و داد و راست

همان قبله‌شان برترین گوهر است

که از آب و خاک و هوا برتر است

همی‌گفت بهرام بدگوهر است

از آهرمن بد‌کنش بدتر است

اگر شاه بپذیرد این دین راست

دو عالم به شاهی و شادی وراست

گر ایدون که گیتی به شاهی تو راست

نگویی که این خیره گفتن چراست

چنان دان که آن شهره فرهاد راست

که گویی مگر با سپهرست راست

دهد پادشاهی که را در خور است

کسی کز در خلعت و افسر است

بدین لشکر اندر بسی مهتر است

کجا بندگی شاه را در خور است

همه دشت ز ایشان سرون و سر است

زمین بستر و خاکشان چادر است

عنبر است آن حلقه گشته زلف او یا چنبر است

چنبر است آری ولیکن چنبر اندر عنبر است

اصل او از زنگ و بر یک اصل او سیصد شکن

هر شکنجی را که بینی ز اصل او سیصد سر است

هر سری را باز سیصد بند گوناگون چنانک

[...]

گر طالب راه حق شوی ره پیداست

او راست بود با تو، تو گر باشی راست

وآن گه که به اخلاص و درون صافی

او را باشی بدان که او نیز تو راست

برآمد برین کار یک سال راست

نگر حکم ایزد که چون بود راست