کجا فرش را مسند و مرقد است

نشستنگه نصر بن احمد است

شبستان مر او را فزون از صد است

شهنشاه زین‌سان که باشد بد است

ملکا تنت ز جان آمده جانت از خرد است

اورمزدی تو و فرخنده سپندارمذست

شادمان بنشین و ز دست دلفروز بتان

باده بستان که جهان با دل خصمانت بداست

وعده عمر تو از یزدان صدبار ده است

[...]

گمانی برم من که اسپهبد است

سپهبد خود است و پرسته خود است

گر بخت را وجاهت و اقبال رانداست

از خدمت محمد بهروز احمد است

بحری که میغ رزق به جودش مطیر گشت

صدری که سطح ملک برایش محمد است

«آزاده ای که در خور صدر است و بالش است

[...]

مایهٔ هر چه هست از خرد است

که خرد، مایه بخش نیک و بداست

هرکه او قانعست بار خداست

وآنکه او طامعست دان که گداست

جان در تنم به بند دو زلفش مقید است

و اندر تنش لطافت جان مجرد است

(هشیار آن کسی که بود مست جام او

آزاد آن کسی که به عشقش مقید است)

تا آب گل طراوت رخسار او ببرد

[...]

گفتم این رخنه گر ز چشم بد است

دست‌کار کدام دام و دد است‌؟

گفت بر تو مرا گمان بد است

گر عذابت کنم بجای خوَد است

همه گفتند کاین خیال بد است

قول نابالغان‌ِ بی‌خرد است

هر چه در نظم او ز نیک و بد است

همه رمز و اشارت خرد است

آن کیست که آگاه ز حسن و خرد است

آسوده ز کفر و دین و از نیک و بد است

کارش نه چو جسم و نفس داد و ستد است

آگاه بدو عقل و خود آگه به خود است

چو مرد از اصل فطرت مستعد است

همه کار وی اندر دین مجد است

بتو همراه این هفت همچو سدّ است

یکایک گویمت این دم که حدّ است

همه نورست تاریکی نه پیداست

ولیکن عقل از این معنی به سوداست

برو اصل یقین امروز فرداست

که جانان سر بسر کلّی هویداست

مظهرم از حال معنی عابد است

جوهرم ذات خدا را ساجد است

ره رو همه در حمایت صدق خود است

در راه خدا رهرو و رهبر خرد است

با عُجب و غرور سخت بد باشد نیک

بد نیک بود چو معترف شد که بد است

شک نیست از آنجا که طریق خرد است

برپای تو بند تو هم از دست خود است

.........................................

از حق همه نیکوست و نفس تو بد است