زهی سپهر جنابی که عکس خاطر تو

به دست فکر کند عقده ذنب لاحل

اگر ز خدمت خیرالمآب دور افتاد

کسی که هم ز جناب تو یافت قدر و محل

تو مشتری صفتی وین دو سال در تقویم

[...]

در آن انگبین خانه بینی چو نحل

به جوش آمده ذوفنونان فحل

در سلوک هفتمین دایم زحل

تاکند او مشکلات چرخ حل

هر زمینی کان قرین شد با زحل

شوره گشت و کشت را نبود محل

در زمینم با تو ساکن در محل

می‌دوم بر چرخ هفتم چون زحل

من ز آتش زاده‌ام او از وحل

پیش آتش مر وحل را چه محل

عقل که آن باشد ز دوران زحل

پیش عقل کل ندارد آن محل

در هوای دستبوس او زحل

لیک خود را می‌نبیند از محل

هر کجا سلطانِ عشق آمد، نماند

قوّتِ بازویِ تقویٰ را محل

پاک‌دامن چون زِیَد بیچاره‌ای

اوفتاده تا گریبان در وَحَل؟

نگه کرد سلطان عالی محل

خودش در بلا دید و خر در وحل

به قدر هنر جست باید محل

بلندی و نحسی مکن چون زحل

منه آبروی ریا را محل

که این آب در زیر دارد وحل

بیستون در چشم تو دارد محل

گرنه اندر دست من مومی‌ست حل

که فرمان او راست قدر و محل

به جدّ تو را، خر مران در وحل

چو باشد به نزدیک شاهت محل

عنان باز پس کش، مران در وَحَل

شد ز حر مقام و ضیق محل

عقد آن در رطوبت این حل

از قعر گلِ سیاه تا اوجِ زحل

کردم همه مشکلات عالم را حل

پس شود بر وی سوار اندر محل

او بماند چون حمار اندر وحل

مانی آنجای همچو خر بوحل

ننهندت به قدر پشه محل