اذا ادعی العارفون معرفةً

اقر بالجهل ذاک معرفتی

و من قال قادر بقدرته

ظهرت بالعجز ذلک مقدرتی

ومن رآی وجده و وصلته

[...]

نکو گفتی تو با من هرچه فگتی

ولیکن چون نماید چرخ زفتی

ای آن‌که نتیجهٔ چهار و هفتی،

وز هفت و چهار دایم اندر تَفْتی،

می خور که هزار باره بیشت گفتم:

باز آمدنت نیست، چو رفتی رفتی.

ز فرمان ما سر چرا تافتی

چرا رزم را خیره پنداشتی

همان از دلت زنگ برداشتی

ز دایم همی ناموی راستی

اختر آسمان معرفتی

زبدهٔ چار طبع و شش جهتی

ای ندیده چشم دولت چون تو صاحبدولتی

هرکه بیند روی تو زان پس نبیند محنتی

نیست در گیتی چو تو صدر مبارک طلعتی

نیست بر روی زمین مثل تو گردون همتی

از خلایق نیست چون تو نیک خلق و سیرتی

[...]

چو من درویشم از بهر نباتی

بدین درویش بیدل ده ز کوتی

بیا برگو ز حال نوح و کشتی

اگر با نوح در کشتی نشستی

ترا دانا ز فکر و شیخ و مفتی

برون آرد مثال نوح و کشتی

دم وحدت زدی از راه مستی

در این کشتی مرا انباز گشتی

ز بود خود چرا غافل شدستی

که جانِ جانی اینجا درگذشتی

لشکر دنیا ندارد حرمتی

راه حق رو تا بیابی عزّتی

پس بد او درّی بزرگ و قیمتی

هرکرا باشد ندارد محنتی

گفت او رانیست با ما نسبتی

واندراین ره می ندارد دولتی

هر که دارد بر تو حقّ خدمتی

ناتوان مگذارش اندر محنتی

تو مکن غیبت که یابی محنتی

بلکه در خاطر نیاری غیبتی

ظن چنان بردم که هستم دولتی

بیخبر بودم ز طوق لعنتی

درد ما را داد هر دم خلعتی

درد ما را داد هردم نعمتی

جان و تن را در طلب بگداختی

تا کمال معرفت در یافتی