به سال است کهتر فزونیش بیش

از آن مهتران او نهد پای پیش

به گرد اندرش خیمه ز اندازه بیش

پس پشت پیلان و بالاش پیش

همی پیشه خوانی ز پیشه چه بیش

همیشه ز هر کار پیشه است پیش

کرا آرزو بیش تیمار بیش

بکوش ونیوش و منه آز پیش

دگرگفت کوشش ز اندازه بیش

چه گویی کزین دوکدامست پیش

شما را سخن کمتر و داد بیش

فزون داری از نامداران پیش

بدو گفت هفتاد فرسنگ بیش

شما را بیابان و کوهست پیش

مرا خسرو از خویش و پیوند بیش

ز جان سخن گوی دارمش پیش

چو سه روز ازین حال بگذشت بیش

دگر ره پرستار را خواند پیش

چو یک روزه ره را بپیمود بیش

پزشکی خردمندش آمد به پیش

همین دلبر آگه بُد از کم و بیش

که جم را چه آمد ز ضحاک پیش

شدن سوی جنگ کسی کز تو بیش

بود مرگ را باز رفتن ز پیش

ز هندو سپه بود ده میل بیش

ز پس صفّ پیلان سواران ز پیش

به یک ساعت از گرز یکماهه بیش

همی ماهیان را خورش داد پیش

ز من هر چه پرسیدی از کم و بیش

بگفتم ترا چون شنیدم ز پیش

ز من هر چه پرسیدی از کمّ و بیش

بگفتم ترا چون شنیدم ز پیش

چو ده روز رفتند ره کم و بیش

جزیری دگر خرم آمد به پیش

زپس خیل زاول سه‌فرسنگ بیش

برفتند و دشمن گریزان ز پیش

سپه سی هزار از یلان داشت بیش

دوصد پیل برگستوان دار پیش

رهی سخت دشوار ششماهه بیش

همه کوه و دریا و بیشه‌ست پیش