ز پیمودن راه و رنج شبان

جهانجوی را گیو بد پاسبان

مدارید بازار بی‌پاسبان

که راند همی نام من بر زبان

همان دیده‌بان دار و هم پاسبان

نگهبان لشکر به روز و شبان

چنین داد پاسخ ورا باغبان

که ای پاک‌دل مرد شیرین‌زبان

بباید به هر گوشه‌ای دیده‌بان

طلایه به روز و به شب پاسبان

نه روزش طلایه نه شب پاسبان

سپاهش همه چون رمه بی‌شبان

بدو گفت بهرام تیره شبان

که یابد چنین تازه‌رو میزبان

به هند و به چین و ختن پاسبان

نرانند جز نام من بر زبان

طلایه بباید به روز و شبان

مخسپید در خیمه بی‌پاسبان

ازین سان همی رفت روز و شبان

پر از غم دل و ناچریده لبان

پیاده بر آن باره بر دیده‌بان

نگهبان به روز و به شب پاسبان

نبد روز بیکار و تیره شبان

طلایه به روز و به شب پاسبان

طلایه دلاور کن و مهربان

بگردان به هر پاس شب پاسبان

به نوبت ز جاندار وز پاسبان

کسان دار هم گرد و هم مهربان

از آهن دری بر سر نردبان

بر او مردی از چوب چون دیده بان

چه آن کش دشمنی باشد نگهبان

چه آن کش مار باشد در گریبان

ببین دو زلف پرتابش بران دو عارض تابان

بکردار کف موسی بدو پیچیده بر ثعبان

دو دیده بمالید پس مرزبان

به شیب اندر آن دید یک نردبان

بدین گنج کردم ورا پاسبان

که تا گوش دارد به روز و شبان

بیامد یکایک سوی نردبان

دری دید بسته همی مرزبان