ما زنده به نور کبریاییم

بیگانه و سخت آشناییم

نفس است چو گرگ لیک در سر

بر یوسف مصر برفزاییم

مه توبه کند ز خویش بینی

[...]

بازآمد و بازآمد ره بگشائیم

جویان دلست دل بدو بنمائیم

ما نعره‌زنان که آن شکارت مائیم

او خنده کنان که ما ترا میپائیم

ما جان لطیفیم و نظر در نائیم

در جای نمائیم ولی بیجائیم

از چهره اگر نقاب را بگشائیم

عقل و دل و هوش جمله را بربائیم

مائیم که گه نهان و گه پیدائیم

گه مؤمن و گه یهود و گه ترسائیم

تا این دل ما قالب هر دل گردد

هر روز به صورتی برون می‌آئیم

یار آمده، یار آمده، ره بگشائیم

جویان دلست، دل بدو بنمائیم

ما نعره‌زنان که آن شکارت مائیم

او خنده‌کنان که ما تو را می‌پائیم

تیزآب توی، و چرخ ماییم

سرگشته چو سنگ آسیاییم

تو خورشیدی و ما چو ذره

از کوه برآی تا برآییم

از بهر سکنجبین عسل ده

[...]

دریاب که بر در خداییم

آخر بنگر که ما کجاییم

از سبب سوزیش من سوداییم

در خیالاتش چو سوفسطاییم

او بهانه است جملگی ماییم

پیش بینا چو روز پیداییم

باز با شه صلاح دین آئیم

همچو طوطی زقند او خائیم

جا چه باشد که جمله بیجائیم

زیر جسم چو کاه دریائیم

ما گر چه ز خدمتت جداییم

تا ظن نبری که بی‌وفاییم

آن‌ها که وفا به سر نبردند

زنهار گمان مبر که ماییم

ما زرق و ریا نمی‌فروشیم

[...]

ما گر چه ز خدمتت جداییم

تا ظن نبری که بی‌وفاییم

زان‌ها که وفا به سر نبردند

زنهار گمان مبر که ماییم

ما زَرق و ریا نمی‌فروشیم

[...]

زینگونه که از تو در بلائیم

دیوانه تو نیستی که مائیم

جمع مدهوش بیسر و پائیم

شام یکجا و صبح یکجائیم

چو ما از حرف خود در تنگناییم

چرا چیزی دگر بر وی فزاییم

چو با مهر رخ او آشناییم

چرا ای جان و دل از تو جداییم

تو سلطانی نظر کن سوی درویش

چو در کوی وصال تو گداییم

نه مرد عشق بازار تو بودیم

[...]

سرگشته در این عرصه ایام چو ماییم

فرزین صفت ای شاه به کوی تو گداییم

دردیست مرا در دل بیچاره و عمریست

تا از رخ جان پرورت ای دوست جداییم

هستی تو طبیب دل پردرد ضعیفم

[...]

نگارا از تو دور آخر چراییم

تو را ماییم و ما آخر که راییم

سعادت گر دهد یاری به وصلت

همان به کز در عشرت درآییم

بگو ای نور چشمم تا که رایی

[...]

ما خود بینیم و خود نمائیم

در آینه خود به خود نمائیم

رندیم و مدام همدم جام

اما تو کجا و ما کجائیم

بحریم و حباب و موج و جوئیم

[...]