چو ره یابی به اقصای مداین

روان بینی خزاین بر خزاین

منِ مسکین کِه و شهر مداین‌؟

چه شاید کردن «المقدور کاین»

چو آمد مهد شیرین در مدائن

غنی شد دامن خاک از خزائن

ای دریغا دگر چه زخم است این

که از او شد خراب این آیین

خنک او را که رتبتش بود این

شود آن ذات پاک حق آئین

روان گشت از پی پیل و خزائن

الغخان معظم سوی «جهائن»

بهر کس هدیه دادند از خزائن

خراج مصر و محصول مدائن

جریده بودش آهنگ از مداین

نبودش با خود اسباب خزاین

در صحبت ما همه صفاین

ما را همه ذوق از خداین

تا روز صفا و ذوق مستی است

کامشب یاران حریف ماین

رندان مستند و لاابالی

[...]

جان به حق تن به غیر حق کاین

تن ز حق جان ز غیر حق باین

مرا به گر زنم نقب خزاین

که باشم در فراش خانه خاین

سپه بگدار با گنج و خزاین

برو تنها تنه، سوی مداین

به احکامش همه شهر مدائن

شده خرم که المقدور کائن

بلکه می سازد ز بهر بعد از این

نسیه باشد خود بگو یا نقد این

چو او می‌باشد اندر نظم کائن

خود انوار وجودی را خزائن