عجز الشهادة واشواهد

عما شهودک والمشاهد

تن من جان شیرین را نخواهد

اگر در جان من مهرت بکاهد

کنون نیز آن بود کت بخت خواهد

نه کام بخت بفزاید نه کاهد

کند بی شرم هر کاری که خواهد

نترسد زانکه آب او بکاهد

همه مهری ز نادیدن بکاهد

کرا دیده نبیند دل نخواهد

برساند چنانکه خود خواهد

گه بیفزاید و گهی کاهد

آب ریزد زمانه گر خواهد

کاب روی فرشتگان کاهد

گر فزاید کسی و گر کاهد

عاقبت آن بُوَد که او خواهد

به همه حال چون خودت خواهد

صحبت او روان همی کاهد

سر درون کرد و گفت ‌«ای زاهد

این همان مسجد و همان شاهد

چه فتوی کند خواجه خواجه زاده

که جود طبیعی بدو می پناهد

سلیمان آصف دل آنکس که حلمش

سکونت دهد باد را گر بخواهد

در آنکس که او را به هنگام رفتن

[...]

ای شاه دو معنی را نامد به تو خاقانی

کاندر دل از آن هر دو ترسی است که جان کاهد

یا خاطر او نارد مدحی که دلت گیرد

یا همت تو ندهد مالی که دلش خواهد

سنگ از دل تنگ من بکاهد

دلتنگی خویشتن که خواهد

چون من به شکنجه در نکاهد

آنجا قدمش رود که خواهد

ز اندوه نهفته جان بکاهد

کاهیدن جان خود که خواهد؟

ز یک سو باده و یک سوی شاهد

میان خلق چون مانی تو زاهد

که با ایشان نظر باشد بشاهد

که تا شاهد بود یکباره زاهد

بگفتم با تو سرّ کار شاهد

بجان ودل شنو این راز زاهد

ایا جبریل او را هرچه خواهد

بده اینجا نیفزود و نکاهد

صفات و فعل تو اللّه خواهد

شدند تحقیق میچیزی نکاهد