که ما بنده باشیم و فرمان کنیم

روانها به مهرش گروگان کنیم

همه پیش تو جان گروگان کنیم

به دیدار تو رامش جان کنیم

همان نیز با باژ فرمان کنیم

ز خویشان فراوان گروگان کنیم

به نیکی گراییم و فرمان کنیم

به داد و دهش دل گروگان کنیم

خروشی برآمد که فرمان کنیم

ز رای توآرایش جان کنیم

کسی را که زنده‌ست بیجان کنیم

بریشان دل شاه پیچان کنیم

همه پشت را سوی یزدان کنیم

بنیروی او رزم شیران کنیم

چه سازیم و این را چه درمان کنیم

نشاید که این بر دل آسان کنیم

بیا تا یکی رای جولان کنیم

به کین جستن آهنگ میدان کنیم

که گر کینه ورزند ما آن کنیم

که از آمدنشان پشیمان کنیم

به نوّی ز سر باز پیمان کنیم

به سوگند دلها گروگان کنیم

که ما بی سپهبد چه درمان کنیم؟

بکوشید تا چاره ی جان کنیم

بگو تا بدانیم و فرمان کنیم

به کام تو جان را گروگان کنیم

خیز تا در صف عقل و عافیت جولان کنیم

نفس کلی را بدل بر نقشِ شادِروان کنیم

دشنهٔ تحقیق برداریم ابراهیم وار

گوسفند نفس شهوانی بدو قربان کنیم

گر برآرد سر چو فرعون اندرین ره شهوتی

[...]

گاه رزم آمد بیا تا عزم زی میدان کنیم

مرد عشق آمد بیا تا گرد او جولان کنیم

چنگ در فتراک این معشوق عاشق کش زنیم

پس لگام نیستی را بر سر فرسان کنیم

گر برآید خط توقعیش برین منشور ما

[...]

ما بلا بر کسی قضا نکنیم

تا ورا نام ز اولیا نکنیم

این بلا گوهر خزانۀ ماست

ما بهر خس گهر عطا نکنیم

تا کی از دون همتی ما منزل اندر جان کنیم

رخت بر بندیم از جان قصد آن جانان کنیم‌

شاهد الّا تخافوا از نقاب آمد برون

سر بر آری خرقه بازان تا که جان افشان کنیم‌

وقت آن آمد که ما آن ماه را مهمان کنیم

پیش او شکرانه جان خویش را قربان کنیم

چون ز راه اندر رسد ما روی بر راهش نهیم

وانگهی بر خاک راهش دیده خون‌افشان کنیم

هرچه در صد سال گرد آورده باشیم این زمان

[...]

هرچه فرمائی بجان فرمان کنیم

هرچه گوئی تو دگر ما آن کنیم

از بهر چه عیش آشکارا نکنیم

چون گل علم نشاط برپا نکنیم؟

تا چند ز کرد و خورد؟ بل تا دوسه روز

جز می نخوریم و جز تماشا نکنیم