شرع از اشعار سخت بیگانه‌ست

گرچه با او کنون هم از خانه‌ست

ای که ذاتت چو عقل فرزانه‌ست

عشق مگذار کو هم از خانه‌ست

بندگان را ادیب بیگانه‌ست

خواجه را خود ادیب در خانه‌ست

زُهره کز ربع کرّه بیگانه‌ست

ثور و میزان ورا چرا خانه‌ست

جاهلان را بسان افسانه‌ست

زانکه جاهل ز علم بیگانه‌ست

گرچه با هزل جدّ چو بیگانه‌ست

هزل من همچو جدّ هم از خانه‌ست

هرکس که غم ترا فسانه‌ست

دستخوش آفت زمانه‌ست

هرکس که غم ترا میان بست

از عیش زمانه بر کرانه‌ست

تو یار یگانه‌ای و بایست

[...]

تا خرمن آز را دلت پیمانه‌ست

نزدیک تو جز حدیث نان افسانه‌ست

خوش‌باش که یک نیمه مرا در خانه‌ست

در سنبلهٔ سپهر اگر یک دانه‌ست

شاها تویی آنکه از بزرگی

بر سقف سپهرت آستانه‌ست

دست ستم زمانه بکشست

تا دست تو بر سر زمانه‌ست

از دور فلک نصیبه تو

[...]

در قرب تو گر هست دل دیوانه‌ست

جان را طمع وصال تو افسانه‌ست

چون هرچه که هست در تو می‌باید باخت

سبحان الله! این چه مقامر خانه‌ست

دل نیست مرا، یکی مصیبت‌خانه‌ست

جان نیز یکی سوختهٔ دیوانه‌ست

در دارِ فنا چون خبرم نیست ز هیچ

کارم همه یا نظاره یا افسانه‌ست

اگر یک مویت از ایشان نشان هست

بیابی هرچه در هر دو جهان هست

چو هر لذت که در هر دو جهان هست

ترا در حضرت او بیش از آن هست

هر آن خونی که بر روی زمانهست

برفت از چشم و این خون جاودانهست

ببین تا دُرج لعلش دُرفشان هست

کمند عنبرینش دلستان هست

فسانه نیست این لیکن بهانهست

فسانه گوی کاین جمله فسانهست

همی هر غم که در کلّ جهان هست

مرا کم نیست زان و بیش ازان هست

گفتند دل تو الز خرد بیگانه ست

دیوانگی او همه شهر افسانه ست

در سلسلۀ زلف تو بستیم او را

خود سلسله دیوانه تر از دیوانه ست

قدر تو مرغ و اخترش دانه ست

رای تو شمع و صبح پروانه ست

دل خصمت میان دام زره

طایرات خدنگ را دانه ست

خصم زنجیر خشم و کین ترا

[...]

این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه‌ست

از خواجه بپرسید که این خانه چه خانه‌ست

این صورت بت چیست‌‌ اگر خانهٔ کعبه‌ست

وین نور خدا چیست اگر دیر مغانه‌ست

گنجی‌ست در این خانه که در کون نگنجد

[...]