حکیمان را چه می‌گویند چرخ پیر و دوران‌ها

به سیر اندر ز حکمت بر زبان مهر و آبان‌ها

خزان گوید به سرماها همین دستان دی و بهمن

که گویدشان همی بی‌شک به گرماها حزیران‌ها

به قول چرخ گردان بر زبان باد نوروزی

[...]

سامرت صفو صبابتی اشجانها

خوف الهوی و غلبها نیرانها

بیاراست و آن گه شبستانها

ببستند آذین در ایوانها

ای در دل مشتاقان از عشق تو بستان‌ها

وز حجت بی‌چونی در صنع تو برهان‌ها

در ذات لطیف تو حیران شده فکرت‌ها

بر علم قدیم تو پیدا شده پنهان‌ها

در بحر کمال تو ناقص شده کامل‌ها

[...]

ای غارت عشق تو جهان‌ها

بر باد غم تو خان و مان‌ها

شد بر سر کوی لاف عشقت

سرها همه در سر زبان‌ها

در پیش جنیبت جمالت

[...]

ای مهر تو در میان جان‌ها

وای مهر تو بر سر زبان‌ها

قدر تو گذشته از فلک‌ها

صیت تو فتاده در جهان‌ها

قاصر ز ثنای تو زبان‌ها

[...]

عاشقان بنی اندر آن حضرت

عدد ریگ در بیان‌ها

همه را در ره هوی دل‌ها

همه را در کف وفا جان‌ها

رنج گشته به جمله راحت‌ها

[...]

در ذات لطیف تو حیران شده فکرت‌ها

بر علم قدیم تو پیدا شده پنهان‌ها

در بحر کمال تو ناقص شده کامل‌ها

در عین قبول تو کامل شده نقصان‌ها

مشتاق تو در کویت از شوق تو سرگردان

از خلق جدا گشته خرسند بخلقانها

از سوز جگر چشمی چون حلقه گوهرها

وز آتش دل آهی چون رشته مرجانها.

مشتاق تو در کویت، از شوق تو سرگردان

از خلق جدا گشته، خرسند بخلقانها

از سوز جگر چشمی، چون حلقه گوهرها

وز آتش دل آهی، چون رشته مرجانها

نظاره کنان به روی خوبت

چون درنگرند از کران‌ها

در روی تو روی خویش بینند

این است تفاوت نشان‌ها

بلی هست آزموده در نشان‌ها

که هر کش دل جهد بیند زیان‌ها

در آن ساعت که باشد نَشْوِ جان‌ها

گل تسبیح روید بر زبان‌ها

به دور افتادگان از خان و مان‌ها

به واپس‌ماندگان از کاروان‌ها

نهاده توده توده بر کرانها

ز یاقوت و زمرد نقل دانها

ز تو گر باز پرسند آن نشان‌ها

نیاری هیچ حرفی یاد از آنها

دگر ره باز پرسیدش که جان‌ها

چگونه بر پرند از آشیان‌ها

ز نامش پُر شکر شد کام جانها

زیادش پر گهر تیغ زبانها

چو نور دیده باشد آسمان‌ها

نباشد چون چنین‌ها آنچنان‌ها

چو در خونابه می‌گردند جانها

چه برخیزد ز بوده استخوانها