شهریارا هر کجا هستم به فرمان توام

خاک بوس درگهت چون نقش ایوان توام

گرچه هفت اختر به هفت اقلیم ننماید چو من

چون چهار ارکان من اندر چار حد زان توام

دامن خورشید اگر شب بر ندارد گو مدار

[...]

خط مکش در وفا کزآن توام

فتنهٔ خط دلستان توام

بی تو با چشم خون فشان همه شب

در غم لعل درفشان توام

از دهانت چو گوش را خبر است

[...]

مبتلای خویش و حیران تواَم

گر بدم گر نیک هم زان تواَم

من یکی بلبل ز بستان توام

بلبل نالان زافغان توام

من نمیگویم که حسان توام

تا منم خاک سگی زان توام

گرچه ننگی ام ولی زان توام

عاشق دیرینه حیران توام

جوهر آن تست و من آن توام

تو شهی و من بفرمان توام

هرچه خواهی کن که من زان توام

این زمان در عشق حیران توام

تا جان دارم بندهٔ مرجان توام

دل جمع از آن زلف پریشان توام

ای نای بنال مست افغان توام

وی چنگ خمش مشو که مهمان توام

نیست کسب امروز مهمان تو ام

چنگ بهر تو زنم کان تو ام

در حقیقت یقین از آن توام

چون که از صدق مهربان توام

اگر چه هیچ نی ام هر چه هستم آن توام

مرا مران که سگ بر آستان توام

به زلتی که رود از نظر میندازم

که برگرفته ی الطاف بی کران توام

بر اعتماد قبول توام کز اول عهد

[...]

من که باشم که گویم آن‌ِ توام

یکی از جمله سگان توام

تا فتادست نظر بر رخ رخشان توام

بر تو آشفته تر از زلف پریشان توام

صفت حسن تو آئینه کند با تو بیان

نه دل خسته که من واله و حیران توام

گر مرا جان و جهان در سر سودات شود

[...]

غره زانم که مدح خوان توام

شهرتم این که در زمان توام

دورم از فتنه که در سایه مژگان توام

خاطرم از همه جمعست پریشان توام

ناله هرچند غبار تنم از جا برداشت

طالع دون نرسانید بدامان توام

زانجمن پیشتر از شمع برون خواهم رفت

[...]

تو تا زنده یی، پاسبان توام؛

تو شه، من سگ آستان توام

من یکی از جیره خواران توام

یک طفیلی بر سر خوان توام

سرورِ عالم! منِ دلداده حیرانِ توام

واله و سرگشتة سودای هجران توام

شاهِ تختِ قابِ قَوسَینی تو، من کمتر گدا

کی بود یارای آن گویم که مهمانِ توام

رحمتِ عامِ تو آبِ زندگی، من، تشنه‌ای

[...]

محرمم یامجرمم ز آن تو ام

گوسفند عید قربان توام