|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر نشان‌دهندهٔ عشق و وابستگی عمیق شاعر به معشوقش است. شاعر بیان می‌کند که تا زمانی که زنده است، بندۀ معشوقش مرجان (زیبا) خواهد بود و دلی که از زلف‌های پریشان او مشغول است دارد. او با احساساتی عمیق خود را مانند نای و چنگی توصیف می‌کند که در خدمت و مهمانی معشوقش است. در کل، نشان‌دهندهٔ شیفتگی و احترام به معشوق است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که زنده‌ام، من بنده و خدمتگزار زیبایی تو هستم و با دل جمعی، به خاطر آن زلف‌های آشفته‌ات به تو محبت می‌کنم.
هوش مصنوعی: ای نی، با صدای غم‌انگیزت بزن که من در حالتی از مستی هستم. ای چنگ، دست از نواختن خود بردار که من مهمان توام و حالا نیاز به آرامش دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
یا رب خجل از نعمت و احسان توام
من عاصی و مستحق غفران توام
هر گلّه که باشد به سگی محتاج است
من هم سگ گلّهٔ محبان توام
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.