به رامین شد مرو را مژدگان برد

که شاخ بخت سر بر آسمان برد

تا لب تو آنچه بهتر آن برد

کس ندانم کز لب تو جان برد

دل خرد لعل تو و ارزان خرد

جان برد جزع تو و آسان برد

کیست آن کو پیش تو سجده نبرد

[...]

شب رایت مشک رنگ بر کیوان برد

تقدیر بدم نامه بر طوفان برد

ای روی تو روز وصل تو کشتی نوح

انصاف بده بی‌تو به سر بتوان برد؟

با آنکه غم عشق تو از من جان برد

وان جان به هزار درد بی‌درمان برد

تا دسترسی بود مرا در غم تو

انگشت به هیچ شادیی نتوان برد

کیست که پیغام من به شهر شروان برد

یک سخن از من بدان مرد سخندان برد

گوید خاقانیا اینهمه ناموس چیست

نه هرکه دو بیت گفت لقب ز خاقان برد

دعوی کردی که نیست مثل من اندر جهان

[...]

نام وصلش به زبان نتوان برد

ور کسی برد ندانم جان برد

وصل او گوهر بحری است شگرف

ره بدو می‌نتوان آسان برد

دوش سرمست درآمد ز درم

[...]

چون دل ز غم عشق تو یک ره جان برد

پنداشت غمت بسر توان آسان برد

و امروز به دستیم برون آمدهای

کاین دست به هیچ رو به سر نتوان برد

ندانم تا دل آسوده جان برد

دل شوریده آنجا کی توان برد

جهان از سرکشان آن روز جان برد

زمین از گرد، سربر آسمان برد

هر که خواند جوهرم ایمان برد

در میان سالکان عرفان برد

هرکه با حق راست رفت ایمان برد

ورنه از شمشیر من کی جان برد

هر که دارد حبّ او ایمان برد

ورنه ایمانش همه شیطان برد

هرکه دارد حبّ او ایمان برد

کی ازو ایمان و دین شیطان برد

هر دمم جان گوئیا شیطان برد

مرگ نیکوتر بود گر جان برد

خدایگان وزیران جهان فضل و کرم

که هرچه رای تو فرمود چرخ فرمان برد

عروس طبع ترا آفتاب چون که بدید

برو زمهر بلرزید و نام یزدان برد

ز درّ نظم تو ای بس شب دراز آهنگ

[...]

تا مرا زینجا به هندِستان بَرَد

بوک بنده کان طرف شد جان برد

بال بازان را سوی سلطان برد

بال زاغان را به گورستان برد

یاری دل ما به رایگان برد

تا دل طلبیم باز جان برد

عشق آمد و گردن خرد زد

دزد آمد و سر زپاسبان برد

آن کس که رهم زد آشنا بود

[...]

سیمین زنخ که طره عنبرفشان برد

دل را در افگند به چه و ریسمان برد

می گفت سرو دی که ازو یک سرم بلند

کو باغبان که تا سر سرو روان برد

تیغ ار چه می برد همه پیوندهای جان

[...]

چه گویم گردش گردون دون را

که خس را بر سر اوج آسمان برد

جوانمردان و آدم زادگان را

ز بهر نانشان آب از رخان برد

کسان را داد مال و جاه دنیا

[...]