کرّه را بر لگام رام کند

نام او اسب خوش لگام کند

دیده‌ور پل به زیر کام کند

کور بر پشت پل مقام کند

هرکه او حرص را امام کند

خواب و خور جملگی حرام کند

بر درش گر کسی مقام کند

عقل کلی بر او سلام کند

دل و زهره چو نور وام کند

شمس را تیغ در نیام کند

تویی که صبح عدو هیبت تو شام کند

امور ملک مثال تو با نظام کند

زصبح تیغ تو روشن ترست و هیبت او

حیات حاسد تو تیره تر زشام کند

عنایت فلکی نزد تو مقیم شود

[...]

ز انتصاف و ز انصاف او شگفتی نیست

ذوات مخلب اگر چینه حمام کند

سگان صید ورا چون قلاده نو باید

زیال شیر به روز شکار خام کند

دولت ملک و دین تمام کند

کار آفاق با نظام کند

هر کجا دردمندی از سر شوق

گوش بر نالهٔ حمام کند

چارپایی برآورد آواز

وان تلذذ برو حرام کند

حیف باشد صفیر بلبل را

[...]

آن که چون رایش انتظام کند

نور از او آفتاب وام کند

دل چرا میل آن طعام کند

که حلال تو را حرام کند؟

روی در روی ننگ و نام کند

از در و کوچه اقچه وام کند

ای آنکه مه از تو روشنی وام کند

لطف تو دل رمیده آرام کند

از نقد دو عالمم فراغت باشد

گر لعل تو یک برات انعام کند

گر لعل تو یک برات انعام کند

چو همرهی به من آن سرو خوشخرام کند

ز بیم طعنه، به هرکس رسد سلام کند!

خیال وصل تو در خاطر است خلقی را

کسی ملاحظه خاطر کدام کند؟

ز دیدن تو دلم یافت لذّتی که فلک

[...]

اسیر عشقم و هر کس مرا غلام کند

به گوش حلقه‌ام از حلقه‌های دام کند

چه بخت بی اثرست این که جزو ناری من

دمیکه شعله کشد کار پخته خام کند

چرا نگرید بلبل که بیوفائی دهر

[...]

به هر چمن قد موزون او خرام کند

ز طوق فاختگان سرو چشم وام کند

نوشته نام مرا بر کنار نامه غیر

کس این توجه بیجای را چه نام کند

خط سیاه دل از تیغ رو نگرداند

[...]

نقاب چهره چو آن زلف مشکفام کند

صباح آینه را تیره تر ز شام کند

مرا ز دام رهاکن که آن شکسته پرم

که کار ناخنه بالم به چشم دام کند

ز بال فاخته سرو تو سایبان دارد

[...]

خاک سیه ار ز سیم و زر وام کند

ارزم بدرستی آسمان رام کند

بهرام بنام ساده در بزم آرد

خورشید به جای باده در جام کند

دیده ور پل به زیر گام کند

کور بر پشتِ پل مقام کند

یا خیانت بمال و نام کند

که حلال ترا حرام کند