کنون این برافراخته یال من

همان زخم کوبنده کوپال من

چو بینند تاو بر و یال من

به جنگ اندرون زخم گوپال من

بپای آورد زخم کوپال من

نراندکسی نیزه بر یال من

به بازی بکویند همسال من

به خاک اندر آمد چنین یال من

تو آگه تری از من و حال من

تو دانی که تاراج شد مال من

ببردند گم بودگان مال من

چنین بود ایا پادشه حال من

سرش گفت بردارم از یال‌، من

برم هدیه نزدیک هیتال‌، من

همین شب روم سوی هیتال من

سراز کین ببرمش از یال من

بخون سه فرزند هیتال من

سرانشان بکوبم بکوپال من

بگیرم سر تخت هیتال من

نهم غل صد منش بر یال من

چه دید مر این گُرز چنگال من

کمند و کمان و بر و بال من

که آمد سپهبد به دنبال من

بدید این گران گرز چنگال من

همانا درست آمد این فال من

که برتر شده ست از چهل سال من

گذشت از صد و سیزده سال‌ِ من

به ده سالگان مانَد احوال من

به شصت آمد اندازهٔ سال من

نگشت از خود اندازهٔ حال من

عشق گوید غافلی از حال من

از بد ونیک و ازین افعال من

شاه گفت ای بی خبر از حال من

از چه خوردی تو پلید این مال من

مرغ گفت ای بیخبر از حال من

زین مصیبت سوخت پر وبال من

گفت اول صد هزاران سال من

خورده ام این جام مالامال من

کس ندارم تا بپرسد حال من

شمهٔ برگوید از احوال من