اگر تیغ تو هست سندان شکاف

سنانم بدرّد دل کوه قاف

نگوییم چندین سخن بر گزاف

که بیچاره باشد خداوند لاف

تو چندین چه رانی زبان بر گزاف

ز دارا شدستی خداوند لاف

به پیش کسان سیم از بهر لاف

به بیهوده بپراگند بر گزاف

چهارم که بپراگند بر گزاف

همی دانشی نام جوید ز لاف

دو گیتی نیابد دل مرد لاف

که بپراگند خواسته بر گزاف

هرآنکس که راند سخن بر گزاف

بود بر سر انجمن مرد لاف

سخن سنج بی‌رنج گر مرد لاف

نبیند ز کردار او جز گزاف

بخنجر جگرگاه او را بکاف

هنر باید از کار کردن نه لاف

از این مرز پیوسته تا کوه قاف

به خسرو سپاریم بی‌جنگ و لاف

فزاینده شان خوبی از چهر ولاف

سراینده شان از گلو زند واف

بدین سان همی گشت اندر مصاف

همی کرد لعب و همی جست لاف

سواری برون زد ستور از مصاف

بدل سد آهن به تن کوه قاف

بدو نیمه بفگند اندر مصاف

همی کرد بر گرد میدان طواف

برون زد فرس از میان مصاف

حمایل یکی تیغ تارک شکاف

نباید مرا با تو زین بیش لاف

کی جای نبردست و جای مصاف

همی کرد در گرد میدان طواف

بکردند در زیر اسپش مصاف

همی گفت و می گشت اندر مصاف

ایا جنگ جویان گوینده لاف

سخن‌های ایزد نباشد گزاف

ره‌ِ دهریان دور بفکن‌، ملاف

نگه داشتن سر گه نام و لاف

از آن به که دادن به باد از گزاف