به قناعت زیم به کم راضی

نکنم یادِ نعمت ماضی

اندکی طعمه را شود راضی

یاد نارد ز طعمهٔ ماضی

آن شنیدی که رفت زی قاضی

تا کند خصم خویش را راضی

گفت گشتم به حکم تو راضی

چون بُوَد خشم شحنه و قاضی

گر بُدی زنده یوسف‌القاضی

به نیابت ازو شدی راضی

قطب دین ، گر برفت نصرة دین

شد بشمشیر ملک را قاضی

خلد الله دولة الباقی

قدس الله مهجة الماضی

نه تو آنی که دی دل تو نبود

در جهان جز به انوری راضی

چون که امروز هیچ می‌نبری

به زبان نام حالت ماضی

در سر قاضی ار کله کردی

[...]

چو بشنید این سخن زان قوم قاضی

بحکم سنگ سارش گشت راضی

هر آنکس کو رود تنها به قاضی

ز قاضی خرم آید گشته راضی

خواه و ناخواه گشته ‌ ام راضی

کرده ‌ ام ترک حالی و ماضی

کانچه از شحنه ماند و قاضی

نشود به زن بیش از آن راضی

یا دهندش نیابت قاضی

تا فراموش گرددش ماضی

اوستاد شعر ابن یمینست امروز

که بشاگردی او گشته عطارد راضی

حال را همچوویی نیست بشیرین سخنی

به ازو نیز نبودست بعهد ماضی

صدق دعویش چه محتاج گواهست آخر

[...]

کریما وعده‌ای دادی چنانم

که خادم گشت از آن مخدوم راضی

تقاضا میکنم هر چند دانم

که بر رأی تو نسیان نیست قاضی

ولی محتاج باشد تیغ بران

[...]

خطیب و واعظ و مفتی و قاضی

مدبر بر وقوف حال و ماضی

مهمان توام در صف ارباب ارادت

بنشسته به هر چیز که آید ز تو راضی

بنهاده به خوان کرمت دیده امید

انعام تو را منتظرم نه متقاضی

عصمت است اینکه نیستی قاضی

که چو باشی ز خواجه ناراضی

ببین حالش مگو دیگر ز ماضی

که هست او بر کنیزی تو راضی

آصفا، من زر از عسس ببرات

چون ستانم تو باش خود قاضی

از عسس خانه ام خلاصی ده

که بجرمانه هم شدی راضی

گر شویم از دلیل هم راضی

وارهیم از تحکم قاضی