به آب ماند یار مرا صفات و صفاش

که روی خویش ببینی چو بنگری بقفاش

ز بوی و خوبی جعد و دو زلف مشکینش

ز رنگ و گردن و گوش و دو عارض زیباش

نگار خانهٔ چین است و ناف آهوی چین

[...]

ید او قدرتست و وجه بقاش

آمدن حکمش و نزول عطاش

راز دل گر همی نخواهی فاش

با سیه رویی دو عالم باش

راز او کرد ناگهانی فاش

بی‌اجازت میانهٔ اوباش

طبل در خواب راز گردد فاش

بوق در خواب مایهٔ پرخاش

بود تیغی زبان گوهر پاش

که بدو کرده علم عالم فاش

گر پراگنده زو شدند اوباش

سنّت مصطفی از او شد فاش

هست حلوالمذاق تفِّ بلاش

هست عذب المساغ داغ قضاش

کوی پر دزد و خانه پر ز قماش

پاسبان را چه خوش بود خشخاش

مرد غمّاز پیش هر اوباش

راز آن مرد کرد یکسر فاش

خشم در زیر خامهٔ نقاش

سگ لاشه است و دیو آتش پاش

راز دل کرده جمله عالم فاش

زیرکان زمانه چون اوباش

شیر گرمابه دیده از نقاش

باش تا شیر بیشه بینی باش

دوستی با مُقامر و قلّاش

یا مکن یا چو کردی آن را باش

تو خوشی زانکه پیش تست قماش

زان دگرها خبر نداری باش

آخرالامر از این خراش و تراش

بانگ مرگت شود به عالم فاش

روی خندان و عفو‌گستر باش

بخروش و به سرزنش مخراش

گردن گردنان به طوق سخاش

خوش بود بسته بهر جود و عطاش

از پی نای و چنگ بوالخداش

خانه‌ای تنگ ساخت بوالنباش

قسم بواهب عقلی که پیش رای قدیم

یکیست چشمه خورشید و سایه عنقاش

همیشود بیکی امر او چو سایه بچاه

در آبگون قفس این آفتاب آتش پاش

که هست طبع جمال آفتاب تأثیری

[...]