از این هجرت بدین هول و درازی

همه دردی به چشمم گشت بازی

هر آن کاری که چارش بیش سازی

چو کام دل بیابی بیش نازی

نه او با تو نماید رودسازی

نه تو او را نمایی دلنوازی

شد از تو روزگار لهو و بازی

تو در میدان بازی چند تازی

اگر با من به مهر دل بسازی

دگر ره نرد بی راهی نبازی

زمانی خرمی کردند و بازی

بپیچیده به هم هر دو نیازی

برین سان تن گدازی دل نوازی

خوش آوازی سرافرازی بنازی

ز بس بر راغ دیدند لهد بازی

بیامختند گوران لعب سازی

تو چون بامن نسازی با که سازی

هوا با من نبازی با که بازی

به تو نازم که تو زیبای نازی

بسازم با تو گر با من بسازی

بدم من نیز همچون تو نیازی

نکردم با تو چندین سرفرازی

من آن یارم چنان بر تو نیازی

که کردم با تو چندان عشقبازی

به جای باد رفتار اسپ تازی

گرفته کم بها اسپ طرازی

تو خود دانی که با جان نیست بازی

چرا چندین به خون بنده تازی

علم بر در زدی از بی نیازی

همی کردی به من افسوس و بازی

چو بودی در گهرمان بی نیازی

به که کردی جهان افسوس و بازی

بدان دلبر چرا باشد نیازی

که خود با او نشاید کرد نازی

گمان بردم که کردم بر تو نازی

شد آن ناز مرا بر تو نیازی

چنین بودند یک مه دو نیازی

نیاسودند روز و شب ز بازی

نه چون او بد به شاهی سرفرازی

نه چون او بد به رامش رود سازی