به پرسش بدو گفت ز انباز خویش

مگر بر تو پیدا کند راز خویش

نگوید همی پیش من راز خویش

نهان دارد از هرکس آواز خویش

بیابم بگویم همه راز خویش

ز گیتی برافرازم آواز خویش

چهارم که با هر کسی راز خویش

بگوید برافرازد آواز خویش

بخواهم گشادن یکی راز خویش

نهان دارم از لشکر آواز خویش

بدو گفت کاکنون همه راز خویش

بگویم بر افرازم آواز خویش

همی‌گفت با پیرزن راز خویش

نهان کرده ازهرکس آواز خویش

چو یابم بگویم همه راز خویش

برآرم نهان کرده آواز خویش

گه این بر گشادی بر آن راز خویش

گه آن عرضه کردی برین ناز خویش

کنون گر تو پیدا کنی راز خویش

بیابی چو من نیز دمساز خویش

که پرسندگان زو به آواز خویش

خبر باز جستندی از راز خویش

سرآغاز کرد آنگهی راز خویش

بزد سوز خویش اندران ساز خویش

برنگ او شوومندیش از خویش

کزو اندیشی آخر به که از خویش

گاه با حیدر بگوئی راز خویش

گه دهی چون او برون آواز خویش

گفت تا جانست با دمساز خویش

کی توانم گفت هرگز راز خویش

همی گفت با هر کسی راز خویش

جهان کرد پر آواز خویش

تو هم بازگو یک به یک راز خویش

فروخوان سرانجام و آغاز خویش

تو خود باش همراز و دمساز خویش

مکن دیگران را تو انباز خویش

نهان کرد مادر ازو راز خویش

همی داشت او را هم آواز خویش

نسخه دارد لعلش از چشم حیاپرداز خویش

بسکه حرف آهسته گوید نشنود آواز خویش

دام هستی گر نه سرمش گرفتاری شود

نامه ای را می توان کردن پر پرواز خویش

شمع بالین را غبارم دامن غیرت زند

[...]