برفتم تا نبینم خشم و نازت

ببردم کبگ مهر از پیش بازت

هرچه بستد ز نعمت و نازت

به از آن یا همان دهد بازت

جهان اندازهٔ عمر درازت

سعادت یار و دولت کارسازت

مکن نازی که بار آرَد نیازت

نوازش کن که از حد رفت نازت

تا هست به چون خودی نیازت

با سوز بود همیشه سازت

چون نیست کسی در دو جهان دمسازت

کس نتواند شناخت هرگز رازت

در حاضریت ز خویش غایب شدهام

ای حاضر غایب! ز که جویم بازت

اگر صد کار باشد در مجازت

نیاید یاد ازان جز در نمازت

چو وقت خواب می‌آید فراز‌ت

چرا می‌دارد از اسرار بازت

الا ای خواب خوش برده زنازت

به دست پیرزن افتاده بازت

نشد یک ذره کم ای پیر آزت

نکردستند گوی از شیر بازت

چو هنگام نماز آید فرازت

مکن زندیشه‌ها باطل نمازت

درِ این جنگ کزو آمد فرازت

شود زو هم درِ این صلح بازت

جهان در فربهی و در گدازت

فراغت داد از آز و نیازت

منم دیوانه در سودای رازت

که اینجا دیدهام دیدار بازت

نداری از جنید پاکبازت

کرم کن می بگوی اینجای رازت

که ای سلطان همی دانیم رازت

در اینجا گاه کام بی نیازت

نهٔ آگه که چون بودست رازت

رها کردی در اینجا شاهبازت

چنین کن گر کنی اینجا نمازت

که تا باشد ترا دائم اجازت

خدا را بین و با او گو تو رازت

از او بشنو بیانها جمله بازت

ز پیر عشق پرس احوال رازت

که بنماید حقیقت راز بازت