زن مسکین به چشمش خوار گردد

فسونگر مرد ازو بیزار گردد

همیدون مهر چون بسیار گردد

به پیشش پند و دانش خوار گردد

که او خفته‌ست اگر بیدار گردد

سراسر کار ما دشخوار گردد

گر او زین خواب خوش بیدار گردد

سراسر کار ما دشوار گردد

مخور چندان که خرما خار گردد

گوارش در دهن مُردار گردد

گشاید بند چون دشوار گردد

بخندد صبح‌، چون شبْ تار گردد

چو از پرگارِ تن بیکار گردد

فلک را جنبش پرگار گردد

دلی کایینهٔ اسرار گردد

غلام خواجهٔ احرار گردد

تویی آن خواجه کز یک شاخ نعتت

دو عالم خلق برخوردار گردد

تویی آن مرد کز نور وجودت

[...]

نه آن کافر که او دیندار گردد

در اوّل روز مرد کار گردد؟

نه چون ریگ زمین بسیار گردد

بهم پیوندد و کهسار گردد

چو اندک باشدت بسیار گردد

چو یک دانه بود خروار گردد

ز گفت و خواب و خور بیزار گردد

گهی مست و گهی هشیار گردد

زبان این لحظه با او یار گردد

ز سر دست تو برخوردار گردد

چو روشن گردد او دلدار گردد

ز دید و بود خود بیزار گردد

مگر از خواب او بیدار گردد

در اینجا صاحب اسرار گردد

هر آنکو ناپدید یار گردد

ز بود جسم و جان بیزار گردد

هر آنکو این بخواند یار گردد

دل وجانش همه دلدار گردد

هر آنکو جان دهد دلدارگردد

گهی کز بود خود بیزار گردد

اگر جان رهبر عطّار گردد

بگرد جمله چون پرگار گردد

چو گردد بی نشان دادار گردد

ز دید خویشتن بیزار گردد