توانیم کردن مگر چاره‌ای

که بی‌چاره‌ای نیست پتیاره‌ای

نباید که اندر نهان چاره‌ای

بسازد گزندی و پتیاره‌ای

نگه کرد هریک زهر باره‌ای

که سازد مر آن بند را چاره‌ای

نگر تا چگونه کنی چاره‌ای

کزان گم شود زشت پتیاره‌ای

بهَر کشوری در ستمگاره‌ای

پدید آید و زشت پتیاره‌ای

سگالید باید یکی چاره ای

کزان ناید از پیش بیغاره ای

ازین هولناکی روان خواره ای

دژآگاه دیوی و پتیاره ای

سگالید تا چون کند چاره ای

کزان چاره نایدش بیغاره ای

عقل و جانم برد شوخی آفتی عیاره‌ای

باد دستی خاکیی بی آبی آتشپاره‌ای

زین یکی شنگی بلایی فتنه‌ای شکر لبی

پای بازی سر زنی دردی کشی خونخواره‌ای

گه در ایمان از رخ ایمان فزایش حجتی

[...]

تاز بازم ایر من در . . . ن هر زن باره‌ای

زین مناره شبه ابری . . . یگان چون باره‌ای

بدرگی، سرخی، درازی، کفته‌ای، آشفته‌ای

کافری، . . . س دشمنی، . . . ن دوستی، . . . ن‌باره‌ای

فاخته طوقی، شتر لفجی، غضنفر گردنی

[...]

گر به دو رخ فتنه نظاره ای

درد دلم را به دو لب چاره ای

آینه در پیش تو بینم مگر

پیش رخ خویش به نظاره ای

در دل من عارضه عشق توست

[...]

نکردش در آن کار کس چاره‌ای

نخوردش غمی هیچ غمخواره‌ای

جهاندار گفت اینت پتیاره‌ای

بُرو گر توانی بکن چاره‌ای

نیندیشد از هیچ خونخواره‌ای

مگر کز ضعیفی و بیچاره‌ای

سخنگوی شهدی شکر پاره‌ای

به شهد و شکر بر ستمگاره‌ای

درآمد چنان اژدها باره‌ای

فرشته کشی آدمی خواره‌ای

نیابی ز من به جگرخواره‌ای

جگرخواره‌ای نه شکر باره‌ای

ز گنجینهٔ هر ورق پاره‌ای

طلب کردی آن شغل را چاره‌ای

نظر کرد هر سو چو نظاره‌ای

بدان تا به دست آورد چاره‌ای

به دفع چنان سخت پتیاره‌ای

ثوابت بود گر کنی چاره‌ای