سپهدار ترکان ز کردار خویش

پشیمان شود هم ز گفتار خویش

پشیمان شد از رای و کردار خویش

همی کژ دانست بازار خویش

پشیمان شد از کار و گفتار خویش

تبه دید ازان کار بازار خویش

برآنم که از پاک دادار خویش

بیابی تو پاداش گفتار خویش

ترا گفتم این خوب گفتار خویش

روان و دل و رای هشیار خویش

سراسر برآری به دینار خویش

بیابی مکافات کردار خویش

بس ایمن مشو بر نگهدار خویش

چو ایمن شدی راست کن کار خویش

هرآنکس که ایمن شد از کار خویش

برما چنان کرد بازار خویش

پشیمانی آیدت زین کار خویش

ز گفتار ناخوب و کردار خویش

پشیمان شد از کشتن یار خویش

کزان تیره دانست بازار خویش

خراشید مریم دو رخسار خویش

ز تیمار جفت جهاندار خویش

دگر آنک گفتی تو از کار خویش

از آن تنگ زندان و بازار خویش

کنون بازجویی همی کار خویش

که بگسستی آن رشتهٔ تار خویش

ازو بند برداشت تاکار خویش

بجوید کند تیز بازار خویش

منم دل پر از غم ز کردار خویش

به غم بسته جان را ز تیمار خویش

چنو باز گردد ز گفتار خویش

ببیند ز ما درد و تیمار خویش

پشیمانی آمدش زان کار خویش

که چون بد سگالید بر یار خویش

همه موبدان رای هشیار خویش

نهادند با گفت سالار خویش

شناسی تو گفتار و کردار خویش

بی آزاری و رنج و تیمار خویش

سپه خواه و یاور ز سالار خویش

به ژرفی نگه‌دار پیکار خویش