گه کینه و جای بیدادی است

چه جای عروسی و دامادی است؟

آن می که کلید گنج شادی است

جان‌داروی گنج کیقبادی است

در سفری کان ره آزاد‌ی است

شحنهٔ غم پیش‌رو شادی است

هر غم که به من رسد زعشقت، شادی است

داد آیدم از تو، هرچه آن بیدادی است

در بندگیت چو سرو ثابت قدمم

کز بندگی توام چو سرو آزادی است

غم حق اصل و مایۀ شادی است

در خرابش نهفته آبادی است

ما را چو مراد نامرادی است

هر غم که به ما رسید شادی است

بکوی عشق که طوفان نوح از آن وادی است

هزار ساله غم از بهر یک نفس شادی است

غلام همت آنم که بنده عشق است

که سرو با همه همت غلام آزادی است

حکایتی که صبا میکند ز وعده وصل

[...]

وادی مجنون و شان، عالم آزادی است

از همه غم رسته است هر که درین وادی است

مرد ره عشق را از غم و شادی چه فکر

مرد نیی گر ترا فکر غم و شادی است

بامی همچون چراغ ظلمت غم باک نیست

[...]

درین پرده ویرانی آبادی است

رجا بندگی یاس آزادی است

هادی که ازو زمانه را آبادی است

وز مولودش جهانیان را شادی است

در تاریخ ولادتش گفت آذر:

«مردم همه گمراه و محمد هادی است»

عشق خود سرمایه ی هر شادی است

بنده کی در عشق یار آزادی است

در خرابی هات صد آبادی است

در قفای هر غمت صد شادی است

هریأس که از تو آن مرادی است

هربند که از تو آن گشادی است

ای پسر امشب شب دامادی است

غم مخور کامروز روز شادی است

گر کند ویران پی‌ آبادی است‌

بنده بودن در غمش‌ آزادی است‌

عصرها را در ولایت‌ هادی است‌

کار ما در عصر او بر شادی است‌

هر دو بهر مؤمنان آزادی است

روح از آن در انبساط و شادی است

عاشق آزاد از غم و از شادی است

بی خیال از بندگی و آزادی است

گفت جبریل این تو را آزادی است

نیست جای غم زمان شادی است

ترا این چنین مرگ دامادی است

همه دشت کین حجله ی شادی است