ای علی رحمت ای شاه ملیک
ای عری ذات تو از شبه و شریک
ای تو گنج و جمله اسماء چون طلسم
ای تو جانِ جان و مافیها چو جسم
ذات تو پاینده و ربانی است
جسم ها ناپایدار و فانی است
آنچه نآید در اشارت ذات توست
هم اشارت هم عبارت مات توست
از اشارت وز عبارت برتری
بر اشارت، بر عبارت داوری
کی عبارت ها کند اثبات تو
هست برهان، ثبوت ذات تو
ای نبیل غم دلیل جبرئیل
بر ثبوت خود تویی محکم دلیل
حجت شمس است،شمس گرم تاب
آفتاب آمد دلیل آفتاب
شمس پیش آفتابت گرم کی است
از هزاران پرتو نورت یکی است
سایه گفتم شمس حق را سایه کو
جز ظهورش سایه و همسایه کو
حضرت حق کرده در مظهر ظهور
ذات مطلق کرده در مظهر ظهور
مظهر مولا علی رحمت است
حضرت اعلی علی رحمت است
من گدای آن درم، آری بلی
پرتویی زآن مظهرم، آری بلی
چونکه در نور وجودش فانی‌ام
رفتم از ظلمت برون، نورانی‌ام
من سلیمان زمانم در ظهور
جبرئیلم هست طیری از طیور
این صفی باز از میان شد یللّی
مست چشم دلستان شد یللّی
مستی ما از شراب باقی است
نشئه مستان ز چشم ساقی است
از می باقی چو مستم روز و شب
گویم ار مستانه حرفی، بی عجب
مست را تکلیف نبود در سخن
خا صه رند دائم‌السکری چو من
شیر جانم هر دم از سکر جنون
می‌کَنَد زنجیر و می‌تازد برون
گر به هوش آیم دمی کاین نادر است
شور مستی باز باقی بر سر است
چون خمارِ مِی زند گاهم به سر
می کند دل ساز سودایی دگر
پس علاج درد سر ز افیون کنم
لاجرم همواره مستم، چون کنم
خاصه تا مخمور چشم ساقی‌ام
در سماع و شور و مستی باقی‌ام
جان باقی کیست، مست چشم او
کل شی‌ءٍ هالک الاّ وجهه
چون شد آن جایی که در وی شد فنا
بُد حجابی کآن شکست و گشت لا
موج و قطره عین دریا آمده
که هم از دریا هویدا آمده
بنگر از چشم من ای صاحب نظر
تا شوی از سرّ این دریا خبر
باطن این بحر جز ﷲ نیست
هیچ کس از کُنه او آگاه نیست
عقل‌ها در ذات او حیران همه
واله و مبهوت و سرگردان همه
موج این دریا بود انسان کل
شخص انسان را هویت جان کل
کیست انسان مظهر ذات اله
کآن به هر عصر است قطب و پادشاه
این زمان مهدی است قطب ما یقین
عارفان از خرمن او خوشه چین
هست مهدی قطب مطلق بی خلاف
او چو عنقا، وین جهان چون کوه قاف
او به شخص امروز حی و قائم است
بر تمام آفرینش حاکم است
هرکه گوید مهدویت نوعی است
فهم او را فکر باطل کرده پست
قطب مطلق مهدی موعود ماست
وین زمین و آسمان چون آسیاست
می کند گردش فلک بر دور او
حی و قیوم است، غیبت طور او
گشت خواهد ظاهر آن سلطان راد
عالمی را پر کند از عدل و داد
هست فرزند حسن(ع،)کابن علی است
در دل عارف ظهورش منجلی است
از امامان او بود ثانی عشر
بر وی از چشم و دل عارف نگر
اولیاء جزو آیات وی اند
بندة ذات وی و مات وی اند
عصرها را در ولایت هادی است
کار ما در عصر او بر شادی است
ای گروه عارفان شادی کنید
عبد او باشید و آزادی کنید
خاصه کآن سلطان دین در عصر ما
زد به رحمت اهل عرفان را صلا
باز فرما ای حکیم حق زبان
تاچه گفتی نکته زین دور زمان
تا که آن دریای رحمت جوش کرد
سنگ‌ها هم آب‌حیوان نوش کرد
رحمت ظاهر گواه غایب است
وآن امام حی قائم نایب است
از علی رحمت ای عالی مقام
فیض مهدی می رسد بر ما مدام
از زبان مهدی آن شاه وفی
زبدة الاسرار می گوید صفی
لطف مهدی گر نباشد بر زبان
می رسد هرگز کجا فیض بیان
نی همین فیض بیان، بل فیض جان
او بود خلاّق جان و هم جهان
اوست خالق، وین همه مخلوق او
هِل صفی مخلوق و از خلاّق گو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است درباره علی (ع) و مقام والای او. شاعر به ویژگی‌های بی‌نظیر و الهی علی اشاره می‌کند و او را مظهر ذات خداوند می‌داند. او همچنین به وجود مهدی موعود و نقش او در هدایت بشریت اشاره می‌کند، و این‌که مهدی در عصر حاضر نماینده عطوفت و عدل خداوند است. در این شعر، عشق و فانی شدن در نور وجود علی و مهدی به تصویر کشیده می‌شود و عارفان را ترغیب می‌کند که به این نور و رحمت توجه کنند و از فیض آن بهره‌مند شوند. شاعر بر اهمیت درک یگانگی و حقیقت الهی تأکید دارد و به سرگردانی عقل‌ها در فهم ذات الهی اشاره می‌کند. در نهایت، این شعر دعوتی به شادی و آزادی در زندگی دینی و عرفانی است.
هوش مصنوعی: ای علی، رحمت و بخشش تو بی‌نظیر است. ای شاه بزرگوار، تو تنها هستی و همتای دیگری نداری.
هوش مصنوعی: ای تو که گنجینه‌ای از همه اسم‌ها و رموز، ای تو جان جان‌ها و هر چیزی که هستی شبیه به جسم.
هوش مصنوعی: ماهیت تو جاودانه و الهی است، در حالی که بدن‌ها ناپایدار و زودگذر هستند.
هوش مصنوعی: هر چیزی که خارج از فهم و درک تو باشد، نه تنها به خود تو اشاره دارد، بلکه خود کلام و واژه‌ها نیز نشان‌دهنده‌ی حقیقت وجود تو هستند.
هوش مصنوعی: از طریق نشانه‌ها و کلمات می‌توان فهمید که برتری در نشانه‌ها و اشاره‌ها نسبت به کلمات واضح‌تر است.
هوش مصنوعی: کی می‌توانند کلمات و عبارات وجود تو را ثابت کنند، زیرا وجود واقعی تو برهانی بر خود تو است.
هوش مصنوعی: ای بزرگوار، غم و اندوه تو نشانی است از جبرئیل، و تو خود دلیلی محکم بر وجودت هستی.
هوش مصنوعی: خورشید، نشانه و دلیل روشنی و گرمی آفتاب است؛ همان‌طور که خود آفتاب نشانه روشنی و گرماست.
هوش مصنوعی: شمس در برابر نور تابناکت چقدر گرم است؟ او فقط یکی از هزاران پرتو روشنایی توست.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به وجود شمس حقیقت اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر در کنار او و ظهورش سایه‌ای وجود دارد، این سایه به چه معناست و چه کسی به عنوان همسایه حقیقت می‌تواند باشد. در واقع، او به دنبال درک عمق وجود و عشق الهی است.
هوش مصنوعی: خداوند در دنیا به نمایان شدن خود پرداخته و خود را به شکل ظهور حقیقی نشان داده است.
هوش مصنوعی: علی بن ابی‌طالب، تجلی و نماینده رحمت الهی است و جایگاه بلندی در رحمت ها دارد.
هوش مصنوعی: من فقر و نیازم را به آن در نشان می‌دهم، بله من همچنین تابش نور و درخشش آن مظهر را در خود دارم، بله.
هوش مصنوعی: زمانی که در روشنایی وجود او فانی شدم، از تاریکی خارج شدم و به روشنایی رسیدم.
هوش مصنوعی: من در عصر خودم مانند سلیمان هستم و در ظهور جبرئیل، پرنده‌ای از پرندگان هستم.
هوش مصنوعی: این جمع دوباره از هم گسسته شد و زیبایی چشمان دلربا به می‌افزاید.
هوش مصنوعی: مستی ما از شراب باقی مانده است و حال و هوای مستان به خاطر نگاه ساقی است.
هوش مصنوعی: هر روز و شب که مست شراب باقی هستم، اگر سخنی از سر مستی بگویم، تعجبی ندارد.
هوش مصنوعی: مستم و نیازی به بیان ندارد. مثل رندانی که همیشه در حالت مستی هستند، من هم همینطورم.
هوش مصنوعی: عشق و احساس عمیق من هر لحظه من را از حالت سکر و سرمستی بیرون می‌آورد و مثل شیری که در قفسی محبوس شده، به شدت می‌تازد و آزادی را می‌جوید.
هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای هوشیار شوم، این لحظه نادر است؛ زیرا حالتی که من در آن به سر می‌برم، همچنان شوری از مستی به جا مانده است.
هوش مصنوعی: زمانی که شراب مرا مست می‌کند، گاهی به سر می‌آید و دلم به دنبال آرزویی دیگر می‌گردد.
هوش مصنوعی: برای درمان درد سرم به افیون پناه می‌برم، به همین خاطر همیشه مست هستم، چه کنم؟
هوش مصنوعی: به‌ویژه که تا زمانی که چشم‌سار ساقی‌ام مست‌کننده و سرمست‌کننده است، من نیز در حال وجد و شور و مستی باقی‌ام.
هوش مصنوعی: کسی که حیات واقعی دارد، آن شخصی است که به زیبایی و جذابیت چشم‌های او دل بسته است، زیرا همه چیز در این دنیا فانی است جز چهره‌ی او.
هوش مصنوعی: زمانی که به جایی رسید که در آن به فنا رفت، پرده‌ای بود که شکسته شد و به عدم تبدیل گشت.
هوش مصنوعی: موج و قطره هر دو نمایانگر دریا هستند، چراکه هر یک از آنها از دریا نشأت گرفته‌اند و نشان‌دهنده وجود آن هستند.
هوش مصنوعی: به رای من نگاه کن، ای کارشناس، تا به اسرار این دریا پی ببری.
هوش مصنوعی: در دل این دریا تنها خداوند وجود دارد و هیچ‌کس به عمق و حقیقت او آگاه نیست.
هوش مصنوعی: همه عقل‌ها در وجود او گیج و حیران هستند و هیچ‌کدام نمی‌توانند درک کنند او چه‌قدر بزرگ و شگفت‌انگیز است.
هوش مصنوعی: این بیت به رابطه بین وجود انسان و طبیعت اشاره دارد. به نوعی می‌گوید که انسان مانند موجی در دریا است و به هویت فردی و جمعی خود پیوند می‌خورد. انسان را می‌توان به مثابه کلّیت وجودی دانست که بخشی از یک حقیقت بزرگ‌تر است. این ارتباط نشان‌دهنده وابستگی ما به جهان و دیگران است و بیانگر این مفهوم است که هر فرد با وجود خود، هم بخشی از کل است و هم بر آن تأثیر می‌گذارد.
هوش مصنوعی: کیست که انسان به‌تمام‌معنا جلوه‌گاه ذات‌الهی است و در هر دوره‌ای، محور و فرمانروای روحانی است؟
هوش مصنوعی: این زمان، زمان ظهور مهدی است و او محور اصلی ماست. عارفان با آگاهی و ایمان خود، از درخت معرفت او، دانایی و درک عمیق به دست می‌آورند.
هوش مصنوعی: مهدی، محور و مرکز مطلق است و هیچ‌گونه مخالفتی با او وجود ندارد. او شبیه به پرنده‌ای افسانه‌ای به نام عنقا است و این جهان مانند کوه قاف می‌باشد.
هوش مصنوعی: او امروز زنده و حاضر است و بر تمام آفریدگان فرمان‌روایی می‌کند.
هوش مصنوعی: هر کسی که بگوید مهدویت یک نوع نظر است، نشان‌دهنده این است که ذهنش با تفکر نادرست آغشته شده و به سطوح پایین‌تری سقوط کرده است.
هوش مصنوعی: امام مهدی، تنها و بی‌نظیر در عالم، محور همه چیز است و این دنیا و آسمان به مانند یک وسیله بازی در دست اوست.
هوش مصنوعی: در دور او، آسمان به حرکت در می‌آید و او سرزندگی و حیات را در خود دارد، اما وجود او از دیدگان پنهان است.
هوش مصنوعی: سلطان بزرگی به زودی نمایان خواهد شد که جهان را پر از عدالت و انصاف می‌کند.
هوش مصنوعی: فرزند حسن، که دلایل و صفات او نشانه‌های وجود علی است، در دل عارفان روشنایی و ظهور خاصی دارد.
هوش مصنوعی: این بیت به معرفی مقام و ویژگی‌های خاص امامان می‌پردازد، و به خصوص به دومی از آنها اشاره دارد. به بینش و درک عارفان اشاره می‌کند که با چشمی عمیق به این شخصیت‌ها نگاه می‌کنند، به بیان دیگر، عارفان از منظر قلب و چشم خود به عظمت و مقام آن امام چهارهفته توجه دارند.
هوش مصنوعی: اولیا و دوستان خدا به نوعی نشانه‌های او هستند و بندگان او به خاطر وجودش و شهادت به او زندگی می‌کنند.
هوش مصنوعی: در عصر هادی، ما در حال انجام کارهایی هستیم که موجب شادی و خوشحالی‌مان می‌شود.
هوش مصنوعی: ای اهل معرفت، خوشحال باشید و بدانید که در خدمت خداوند هستید و از قید و بندهای دنیا آزادید.
هوش مصنوعی: خصوصاً آنکه در زمان ما، این پادشاه دین به رحمت به اهل عرفان ندا داده است.
هوش مصنوعی: ای حکیم، دوباره زبانت را باز کن و بگو که در این دوران چه نکته‌ای را بیان کردی.
هوش مصنوعی: زمانی که دریای رحمت و محبت به جوش می‌آید، حتی سنگ‌ها هم از آن بهره‌مند می‌شوند و زندگی را از آن می‌نوشند.
هوش مصنوعی: رحمت‌های آشکار نشانه‌ای از وجود غیبی هستند و امام زمان (عج) که در این دنیا غایب است، نماینده و نایب آن رحمت‌هاست.
هوش مصنوعی: از وجود علی، که مقامش بسیار والا و پر ارادت است، همواره نعمت‌های مهدی به ما می‌رسد.
هوش مصنوعی: مهدی، آن شاه وفادار، به بیان اسرار می‌پردازد و از بهترین آنها سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: اگر لطف و رحمت مهدی نباشد، هرگز نمی‌توان به زبانی شایسته و گویا سخن گفت و از نعمت بیان بهره‌مند شد.
هوش مصنوعی: نی، این سخن و بیان تنها نیست، بلکه این بیان از جان او نشأت می‌گیرد. او خالق جان و جهان است.
هوش مصنوعی: او خالق همه چیز است و این همه مخلوق او هستند. بنابراین باید در درک مخلوقات، به خالقی که آنها را خلق کرده است توجه کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.