در گنج دینار و پرمایه تاج

همان گوهر و دیبه و تخت عاج

سپهبد نشست از بر تخت عاج

بیاراست ایوان به کرسی ساج

تو گفتی منوچهر بر تخت عاج

نشسته‌ست بر سر ز پیروزه تاج

ببوسید و بنهاد بر سرش تاج

به کرسی شد از نامور تخت عاج

ز گستردنیها و از تخت عاج

ز دیبا و دینار و پیروزه تاج

نگهبان دین و نگهبان تاج

فروزندهٔ افسر و تخت عاج

چو خورشید بنهاد بر چرخ تاج

به کردار زر آب شد روی عاج

چو بشنید بنشست بر تخت عاج

بسر بر نهاد آن دل افروز تاج

برادر بیاورد پرمایه تاج

همان یاره و طوق و هم تخت عاج

چو گشتاسپ را دید بر تخت عاج

نهاده به سر بر ز پیروزه تاج

سپارم ترا افسر و تخت عاج

که هستی به مردی سزاوار تاج

نشانمت بر نامور تخت عاج

نهم بر سرت بر دل‌افروز تاج

نشانمش بر نامور تخت عاج

نهم بر سرش بر دل‌افروز تاج

به تابوت زرین و در مهد ساج

فرستادشان زی خداوند تاج

نشانمش بر نامور تخت عاج

نهم بر سرش بر دلارای تاج

یکی نغز تابوت کردند ساج

برو میخ زرین و پیکر ز عاج

یکی دخمه کردندش از شیز و عاج

برآویختند از بر گاه تاج

تو گفتی که داراست بر تخت عاج

ابا یاره و طوق و با فر و تاج

سر بانوانی و زیبای تاج

فروزندهٔ یاره و تخت عاج

کیی برنشستی بران تخت عاج

به سر بر نهادی دل‌افروز تاج