زمانی دل ز شادی برنتابیم

همه کامی بجوییم و بیابیم

به رنج از دوستی سیری نیابیم

ز راه مهربانی رخ نتابیم

چون می دانی همه ز خاک و آبیم

امروز همه اسیر خورد و خوابیم

در تو نرسیم اگر بسی بشتابیم

سرمایه تویی سود ز خود کی یابیم

خلاصی ده که روی از خود بتابیم

به خدمت کردنت توفیق یابیم

گر او ماه است ما نیز آفتابیم

و گر کیخسرو است افراسیابیم

چو وقت آید کزین بِهْ دست یابیم

ز حق خدمتت سر برنتابیم

چو خضر آمد ز باده سر بتابیم

که آب زندگی با خضر یابیم

تشنه جگر و غریق آبیم

شب‌کور و ندیم آفتابیم

همه در مهد دنیا سیر خوابیم

همه از مستی غفلت خرابیم

من و تو هر دو چون کشتی و آبیم

که با یکدیگر اینجا درشتابیم

وطنگاه ازل زین نور یابیم

در آخر چون سوی منزل شتابیم

چو ما مردیم وصل حق بیابیم

حقیقت بود جان آنجا شتابیم

زان سان ز شراب تو خرابیم

کز خود اثری همی‌نیابیم

وقت آن شد که کار دریابیم

در شتاب است عمر بشتابیم

دیدهٔ حرص و آز بر دوزیم

پنجهٔ زهد و زرق برتابیم

ما گدایان کوی میکده‌ایم

[...]

بر صورت ظاهر ار خرابیم

در معنی باطن آفتابیم

فرود آییم یا بالا شتابیم

ز حکمش ذره ای بیرون نیابیم

از باد دستی خود ما میکشان خرابیم

در کاسه سرنگونی همچشم با حبابیم

با محتسب به جنگیم از زاهدان به تنگیم

با شیشه ایم یکدل، یکرنگ با شرابیم

آنجا که مِی کشان‌اند چون ابرِ تر زبانیم

[...]

بیا تا مت فق با هم شتابیم

به کوه از جست و جو شاید بیابیم

جدا ز طرّة تابیدة تو می‌تابیم

به یاد لعل تو خونین جگر چون عنّابیم

از آن چو موج نبینیم روی ساحل را

که پا شکستة دریانشین چو گردابیم

همیشه در شب غم با خیال مهرویان

[...]

کتاب از چشمه سار آفتابیم

طپان بر خاک چون موج سرابیم