بپرسید سیندخت مهراب را

ز خوشاب بگشاد عناب را

ازان پس بسازید سهراب را

ببندید یک شب برو خواب را

چو رخساره بنمود سهراب را

ز خوشاب بگشاد عناب را

میان سپه دید سهراب را

چو می لعل کرده به خون آب را

منجم بیاورد صلاب را

بینداخت آرامش و خواب را

ز گل کنده شمشاد پر تاب را

بدو رشته در خسته عناب را

ابر برگیرد ز دریا لؤلؤ خوشاب را

باد بر دارد ز معدن عنبر نایاب را

این بیاراید ز عنبر سوسن آزاد را

وان بیاراید بلؤلؤ لاله سیراب را

از شقایق دشت ماند دکه بزاز را

[...]

به جام افکند آتش ناب را

به جوش آورد آتشی آب را

سراسر مطیع اند مضراب را

ببردند در کین ز مه تاب را

ببرم سر دیو مضراب را

کنم سرخ از خون او آب را

ای بر عقاب کرده تقدم ثواب را

وی بر خطا گزیده طریق صواب را

در مستی ار ز بنده خطایی پدید شد

مست از خطا نگردد واجب عقاب را

گر در گذاری از تو نباشد بسی دریغ

[...]

ساقی کمی قرین قدح کن شراب را

مطرب یکی به زخمه ادب کن رباب را

جام از قیاس آب و می از جنس آتش است

ساقی نثار مرکب آتش کن آب را

بفکن مرا به باده ای و مست و خراب کن

[...]

خویشی بر آفتاب تو دادی خطاب را

این فخر بس کند ز جهان آفتاب را

رها کرد بر انجم اسباب را

به مه داد گهوارهٔ خواب را

بیا ساقی از سر بنه خواب را

می ناب ده عاشق ناب را

روان کرد رخش عنانتاب را

برانگیخت چون آتش آن آب را

پذیره شد آسایش و خواب را

روان کرد بر کف می ناب را

می‌ناب ده عاشق ناب را

به مستی توان کردن این خواب را

خسک ریخته بر گذر خواب را

فراموش کرده تک و تاب را

رحیقم به رقص آورد آب را

عقیقم مفرّح دهد خواب را