ساقیا زان می دیرینه بده جامی چند

که زیک جرعه ی آن پخته شود خامی چند

گوش دل باز کن ای عاشق مشتاق که باز

دارم از جانب جانان به تو پیغامی چند

همّتی کُن که به جانان رسی ای جان عزیز

[...]

شکر چون لعل تو شیرین نباشد

چو رویت سرخ گل رنگین نباشد

چو چشمت باده از خُلّر نیارند

چو مویت مشک تر در چین نباشد

گرفتم مشک چین ماند به مویت

[...]

قد پی تعظیم خلق خم نتوان کرد

بندگی غیر ذوالکرم نتوان کرد

هر سو مو گر شود هزار زبان باز

شکر تو یا سابغ النعم نتوان کرد

منت دونان پی دونان نتوان برد

[...]

کوه نتواند شدن سدّ ره مقصود مرد

همت مردان برآرد از نهاد کوه گرد

کار مردان طی وادی خونخوار عشق

زهره ی مردان نداری، گرد این وادی مگرد

چون خیال دوست باشد قائد مرد طریق

[...]

گر به شمشیر توام قتل میسّر می‌شد

عمرم از زندگی خضر فزون‌تر می‌شد

کاش آن روز که دورم ز تو می‌کرد فلک

روز محشر شده دور فلکی سر می‌شد

آستین گر نشدی سدّ ره سیل سرشک

[...]

مدام فتنه از آن چشم مست می‌ریزد

ولی به جان من می‌پرست می‌ریزد

نگار من چو نشنید به بزم و برخیزد

بلا و فتنه ز بالا و پست می‌ریزد

مدام خون جگر، جای اشک از دیده

[...]

مرغ دل پر در هوای آشنایی می‌زند

فرصتش بادا که پر در خوش هوایی می‌زند

گوش و دل بگشا و بشنو نغمهٔ جان بخش نی

کین شکر لب دم ز لعل دلربایی می‌زند

این نواهای مخالف را مدد از یک دم است

[...]

مه من هر که تو را ناظر و مایل نبود

هیچش از دیده و دل بهره و حاصل نبود

آدمیزاده نه از خیل بهائم باشد

حیوانی که به دیدار تو مایل نبود

هست چون حلقه ی گیسوی تو هر سلسله ی

[...]

نوبهار فرّخ آمد، نوبت بستان بود

نوبت بوستان و گاه سیر سروستان بود

ساحت گیتی عبیر آگین چو صحرای ختن

چون شمیم زلف جانان باد مشک افشان بود

هرطرف بینی نظر بر لاله و گل اوفتد

[...]

ای منتظران مژده که آمد گه دیدار

بر بام برآئید که شد ماه پدیدار

از خانه درآئید که جانان ز ره آمد

جان پیشکش آرید که زر نیست سزاوار

آن شاهد غیبی که نهان بود، به پرده

[...]

گرفت عهد زاشیا، دو روز، رب قدیر

یکی به روز الست و یکی به روز غدیر

گرفت عهد ز ذرات، بر خدایی خویش

نخست روز و دویم روز بر خلاف میر

شه سریر ولایت، علی عمرانی

[...]

نوید مقدم دلدار داد، باز بهار

جهان پیر، جوان شد زوجد دیگر بار

بهار آمد و بهر نثار مقدم آن

به باغ و زاغ زکف کشت، ابر لؤلؤ بار

صبا مسیح نفس گشت و شاخ موسی دست

[...]

زچهره پرده بر افکند، پردار امروز

کمال قدرت حق گشت آشکار امروز

نمود شمس حقیقت طلوع و رنگ مجاز

زدوده گشت زمرآت روزگار امروز

ثبوت وحدت حق را بر غم مدعیان

[...]

آب خضر از لب لعل تو نه من جویم و بس

چون سکندر طلبد چشمهٔ حیوان همه کس

خط آزادی و منشور سرافرازی یافت

سرو تا بندگی قد تو را کرد هوس

در خم زلف تو مرغ دل دیوانه اسیر

[...]

غیر بوسیدن تو نداریم هوس

هوس ما به همه عمر، همین باشد و بس

دیگران را هوس حور و قصور است و مرا

نیست جز دیدن روی و سر کوی تو هوس

بی گل روی تو ای سرو قد و لاله عذار

[...]

کیست آن مه که چو جولان دهد از ناز فرس

دل عُشّاق شود ناله کنان هم چو جرس

من برآنم که ره عشق تو گیرم در پیش

گر بدانم که دوصد عائله دارد در پس

یار اگر نیست وفادار، چه فرق از اغیار

[...]

ای دل به راه عشق بتان استوار باش

گر سر رود ز ره مرو، و پای دار باش

گسترده دام ها پی صید تو، دیو نفس

پا در ره طلب چو نهی، هوشیار باش

گر طالبی ز دام رهی، ترک دانه کن

[...]

دیار دل که پرآشوب بود، ناحیتش

خیال دوست به یک لحظه داد تمشیتش

بس است خاصیت می، همین که دفع ریاست

گرفتم اینکه جز این نیست، هیچ خاصیتش

گذار شیخ فتد گر به بزم، می خواران

[...]

عجب مدار اگر وضع عالم است پریش

که یار کرده پریشان شکنج طُرّه ی خویش

مکن به حلقه ی گیسوی او گذار، ای دل

که هر که یافت در آن پرده راه، گشت پریش

به جد و جهد گشودم گره زطره ی دوست

[...]

غارت هوش می کند، جلوه ی سرو قامتش

آن که نَرُسته در چمن، سرو به استقامتش

ساغر دل زدست او گر بشکست نیست غم

لعل لبش به بوسه ای باز دهد غرامتش

آن که تجلی تواش کرده زخویش بی خبر

[...]