گر در ایوان نور بنشینی

همه انوار گرد خود بینی

رستخیزی است در آن روز بهر شهر و زمینی

هر کسی در پی تختی و کلاهی و نگینی

گر در ایوان نور بنشینی

همه انوار گرد خود بینی

یارب چه بلا تو نازنینی

مهر فلک و مه زمینی

سر تا به قدم تو انگبینی

انگشتر حسن را نگینی

بیا با شاهد فطرت نظر باز

چرا در گوشهٔ خلوت گزینی

ترا حق داد چشم پاک بینی

که از نورش نگاهی آفرینی

بینی جهان را خود را نبینی

تا چند نادان غافل نشینی

نور قدیمی شب را بر افروز

دست کلیمی در آستینی

بیرون قدم نه از دور آفاق

[...]

ز سوز این فقیر ره نشینی

بده او را ضمیر آتشینی

دلش را روشن و پاینده گردان

ز امیدی که زاید از یقینی

درختی سایه گستر رُسته بینی

رَسی در سایه اش راحت نشینی

در این آتش اگر مأمن گزینی

گلستان چون خلیل، ایران ببینی

تو یارا با همه یاران به کینی‌؟‌!

و یا خود با من‌ تنها چنینی

چو با خوبان آن کشور نشینی

به یاد ما نمایی بوسه‌چینی

دیدم آن رشک لعبت چینی

خرّ و خرّی فکنده در بینی

دومین جرمت آن که بی‌دینی

یار بگرفتی و بد آئینی

الغرض این اساس خودبینی

اصل وجدان‌کشی و بی‌دینی

خواهی ارجا به لب آب روان بگزینی

آن به ای سرو که بر دیدهٔ من بنشینی

سخن تلخ شنیدن ز دهانت عجب است

که تو پا تا بسر ایجان چو شکر شیرینی

آفت جان و تن از غمزهٔ چشم بیمار

[...]

همسایهٔ باغ و بوستان باش

تا چند کناره میگزینی

چون چهرهٔ صبح، شادمان باش

تا چند ملول مینشینی

هم صحبت مرغ صبح خوان باش

[...]

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی

آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی

کاهش جان تو من دارم و من می‌دانم

که تو از دوری خورشید چه‌ها می‌بینی

تو هم ای بادیه‌پیمای محبت چون من

[...]

چو ابرویت نچمیدی به کام گوشه نشینی

برو که چون من و چشمت به گوشه ها بنشینی

چو دل به زلف تو بستم به خود قرار ندیدم

برو که چون سر زلفت به خود قرار نبینی

به جان تو که دگر جان به جای تو نگزینم

[...]

ز طبع زهره شادی‌آفرینی

ز پروین شیوه بالانشینی