نبیند این همه یاران و خویشان

که دشمن شاد گشت از مرگ ایشان

گر او دیده‌ست راه زشت‌کیشان

مرا نشمرد باید هم ز ایشان

نه من آزار کم دارم ازیشان

چو بینم فرقت یاران و خویشان

چو دیوانند گاه کوشش ایشان

جهان از دست ایشان شد پریشان

همه از دانش است دعویشان

لیک بی دانشی است معنیشان

آرزو کرد هریکی زیشان

آنچنان گمرهان و بدکیشان

ای صف‌آرای جمع درویشان

وی نگهدار دردِ دل ریشان

تو نشایی به ناقدی ایشان

خیمه زن رو به نزد درویشان

اندران باغ هریکی زیشان

از برای قبول درویشان

سگ درَد پوستین درویشان

ورنه چرخ است بندهٔ ایشان

از غم نان و جامهٔ ایشان

می‌دوم بر طریق درویشان

گفت آخر نگر کیند ایشان

که نمایند رنج درویشان

زان گروهی که سوی درویشان

نفرت آرد همی خرد زیشان

بگذر از عالمان و درویشان

تو و عام و خصومت ایشان

سه چیز است آنکه نزدیک خردمند

شود زان هرسه حاصل انس ایشان

یکی باده است و دیگر دفتر علم

سه دیگر صحبت یاران و خویشان

پرستاران و نزدیکان و خویشان

که بودند از پی شیرین پریشان

مجنون چو شنید پند خویشان

از تلخی پند شد پریشان

چون رفت به خانه سوی خویشان

گفت آنچه شنید پیش ایشان

انگیخت میانجی‌یی ز خویشان

تا صلح دهد میان ایشان

گم کرد پی از میان ایشان

می‌رفت چو ابر دل‌پریشان