تا که مرده ز گور برخیزد

پیش آید بعشق و نگریزد

این جهان که شب است برخیزد

بعد از آن نیک و بد نیامیزد

قطره کی موجها بر انگیزد

مگر آنگه که دریم آمی زد

از چنان همنشین بپرهیزد

با طلبکار حق در آمیزد

هرکه در عشق چو ما از سر جان برخیزد

نه همانا که ز آسیب بلا پرهیزد

عشق گویند بلایی ست حذر کن ز بلا

پس رو عشق تو از پیش بلا نگریزد

عاشقم ، عاشقم ای یار ملامت چه کنی؟

[...]

کسی که هم چو من از پیش یار بگریزد

سزا همین بودش کز دو دیده خون ریزد

غبارناکم از او ور نه بیم دشمن نیست

که مبتلای حبیب از بلا نپرهیزد

ضرورت است گرفتار عشق را که جفا

[...]

بانگ کوس سحر چو برخیزد

هرکس از جفت خویش بگریزد

نگارا، از من مسکین چه خیزد؟

چرا هجر تو با ما می ستیزد؟

همی خیزد ز زلفت ناله دل

چو آن آواز کز زنجیز خیزد

مپوشان روی را بگذار، کز شرم

[...]

گل ز روی تو فرو می ریزد

مشک در زلف تو می آویزد

از پی دیدن روی چو گلت

باد صد نقش همی انگیزد

هر که آن خط مسلسل بیند

[...]

درختی شو که از خود میوه ریزد

نه میوه کاز درختش نام خیزد

گر عون تو رحمتی نریزد،

از طاعت چون منی چه خیزد؟

هر باد که از ره تو خیزد

در سینهٔ من غبار بیزد

چو میل او کنم، از من به عشوه بگریزد

دگر چو روی به پیچم به من در آویزد

اگر برابرش آیم به خشم برگردد

وگر برش بنشینم به طیره برخیزد

به رغم من برود هر زمان، که در نظرم

[...]

از آن دلدار هر جایی چه خیزد؟

که او هر ساعت از جایی گریزد

چو از تنگ دهانم قند ریزد

ز تنگ شکر مصری چه خیزد؟

باز با آب زن در آمیزد

زود اندر مشیمه شان ریزد

می چو آتش بر آتشت ریزد

می ندانی چه فتنه بر خیزد؟

هزل آب رخت فرو ریزد

وز فزونیش دشمنی خیزد

دل او از ریا بپرهیزد

نورش از نور کبریا خیزد

مریم از آسمان بنگریزد

عیسی از آسمان نپرهیزد