خانه بر باد و زن طلاق و فقیر

بی‌نصیب از نقیر و از قطمیر

سیم و سرمایه شد به عالم چیر

گشت سرمایه‌دارگرد و دلیر

میرکز هرج و مرج گشت امیر

میریش‌ را بسی‌ بزرگ مگیر

خود تو دانی که این گروه فقیر

من و چون من هزار خیل‌، اسیر

پخت نانی فطیر ابر مطیر

خلق از آن نان شدند خانه‌خمیر

شب ‌عید است ‌و من ‌غریب‌ و اسیر

بسته تقدیر پنجهٔ تدبیر

همه را با فسون وبا تدبیر

می کشاندی به صیدگاه امیر

چون به‌ شاهی‌ نشست‌ پور زبیر

بود جمع اندرو هزاران خیر

یا رعایا شوند بروی چیر

یا سپاهی بر او شوند دلیر

اندک اندک شوند خلق فقیر

پر شود گنج پادشاه و وزیر

لاجرم بر چنان گروه دلیر

گشت مشتی جهود مفلس‌، چیر

همه کهسار و رودهای حقیر

واحه‌هایی درون پهن کویر

بیخبر از کتاب و از تفسیر

غیر غسل جنابت و تطهیر

چون بدین‌جا رسید این تقریر

سخن اندر سخن فکند امیر

پیش از اینها بزرگمهر وزیر

گشت بوذرجمهر در تحریر

بگرفتندشان به تیغ و به تیر

به فلک برشد آه وبانگ نفیر

زن به مردان دلیر باشد و چیر

بر خدا نیز هست چیر و دلیر

شاه پشیمان شود آنگه که پیر

مرده وزو مانده سه طفل صغیر

آن جوان داشت یکی مادر پیر

به هواداری فرزند، اسیر

محضر قتل جوانان دلیر

جای مهرش اثر پنجهٔ شیر