به خاک اندرش عقد بگسیخته

گهرهای دندان فرو ریخته

سرش موی و رویش صفا ریخته

به موییش جان در تن آویخته

لبت در سخن انگبین ریخته

رخت مشک بر یاسمین ریخته

از آن روی و موی دلاویز تست

دلم در شب و روز آویخته

چو باد صبا دید رخسار تو

[...]

دل سام در ساغر آویخته

ز نرگس می اندر قدح ریخته

بتان مست و در ساغر آویخته

قدح رفته از دست و می ریخته

پر مشک بر ارغوان ریخته

به موئی دو صد زنگی آویخته

طغانشاه باره برانگیخته

پی خون او تیغ آهیخته

یکی تیغ کینه برآهیخته

سمند سبک رو برانگیخته

همه شهر بادام تر ریخته

همه خاک با خون برآمیخته

شکوفه به ریحان درم ریخته

ابا سیم و عنبر درآمیخته

یکی لوح در پیش آویخته

درو پند و اندرز آمیخته

یکی درج یاقوت آویخته

به در و گهر بود آمیخته

همه سنگ او سوخته ریخته

فلک گوئی آتش همه بیخته

همه مشک بر روی گل ریخته

به لاله همه عنبر آمیخته

همان سرخ فانوس آویخته

به نزدیک دیوان برآمیخته

چو یک قطره آب اندر آمیخته

چو کوهی به مویی درآویخته

اجل بر سمن خاکشان بیخته

چو گل نازک اندامشان ریخته

هر آن خون کزین کینه شد ریخته

بدان گیتی او باشد آویخته

ای خطت نقشی ز نو انگیخته

مشک تر پیرامن گل ریخته

با خیال لعل رنگ آمیز تو

آب چشم ما به خون آمیخته

دارم از زلف تو صد پاره دلی

[...]

ای ز چشمم اشک خونین ریخته

خون مردم را به خاک آمیخته

آن نه گلبرگ است بل کز رشک تو

گل شکوفه کرده خون برریخته

بر سرآشفته حالان صد بلا

[...]