اگرچه نپیوست جز اندکی

ز رزم و ز بزم از هزاران یکی

دژ گنبدان بود راهش یکی

دگر سوی زاول کشید اندکی

همی خورد بهمن ز گور اندکی

نبد خوردنش زان او صد یکی

کنیزک پسر زاد روزی یکی

که ازماه پیدا نبود اندکی

دران جوی صندوق دیدم یکی

نهفته بدو اندرون کودکی

مگر زاب صندوق یابی یکی

چو دارا بدو اندرون کودکی

برآنم که گرد زمین اندکی

بگردم ببینم جهان را یکی

نه جای گذر دید ازیشان یکی

نه زو چشم برداشتند اندکی

به نامه هر اندام را زو یکی

صفت کرده بودند لیک اندکی

بران کوه مردم بدی اندکی

شب تیره زیشان نماندی یکی

ازو یک رش انگشت و آهن یکی

پراگنده مس در میان اندکی

یکی عهد بنوشت تا هر یکی

فزونی نجوید ز دهر اندکی

به گیتی به هر گوشه‌ای بر یکی

گرفته ز هر کشوری اندکی

یکی جامه و چهر و بالا یکی

که پیدا نبد این ازان اندکی

از ایشان صد اسپ افگن از ما یکی

همان صد به پیش یکی اندکی

ز دهقان نخواهم جز از سی یکی

درم تا به لشکر دهم اندکی

به سوگند پیمانت خواهم یکی

کزان نگذری جاودان اندکی

مگر نیز فرزند بینم یکی

که آرام دل باشدم اندکی

ورا گفت بالش نگه کن یکی

که تا برنشینم برو اندکی

جوان بود سالش سه پنج و یکی

ز شاهی ورا بهره بود اندکی