بر زن ایمن مباش زن کاه است

بَرَدش باد هر کجا راه است

درون خانهٔ جانت سیاه است

چه سود ار بر سرت زرین کلاه است

گناهم گر زماهی تا بماه است

ولیکن رحمتت بیش از گناه است

ز یک یک ذره سوی دوست راه است

ولی بر چشم تو عالم سیاه است

چو فردا روی‌ها بعضی سیاه است

نه بعضی روی‌ها مانند ماه است‌؟

ولی تا باز را در سر کلاه است

کجا درخورد دست پادشاه است

سراسر این کتب اسرار شاه است

به‌معنی هر دو عالم را پناه است

خرابی جای گنج پادشاه است

چه دانی تا خرابی خود چه جاه است

مرا گنج معانی جفر شاه است

که هر دو کون پیشش چون گیاه است

امیرالمؤمنین میدان که شاه است

مرا در کلّ آفتها پناه است

مرا کاری دگر در پیش راه است

که عالم بر دو چشم من سیاه است

در این چه کار تو اکنون تباه است

که این چه بر تو چون قطران سیاه است

دو پور و دو کتب از بهر شاه است

دگرها غرق دریای گناه است

کلید جمله توحید الاه است

بر این معنی شه مردان گواه است

ترا منصور اندر خانقاه است

گرفته ملک جان و پادشاه است

خبرداری که جانان پیر راه است

کنون اندر مکان اعیان شاه است

دلا این نور اینجا دید شاه است

همه ذرّات را پشت و پناه است

انک بر تخت مکرمت شاه است

شرف الدینِ حق شرفشاه است

در تکاپوی خدمتش جوزا

از کمر بستگان درگاه است

وز پی امتثال فرمانش

[...]

هر چند که عقل رهبر آگاه است

اندر ره شرع پای او کوتاه است

در بارگهی که شرع شاهنشاه است

رهبر که نه پیروی کند گمراه است

هر کاو زحقیقت وجود آگاه است

با او سخن دراز بس کوتاه است

در عالم امر شرع شاهنشاه است

وین جمله برون زپردهٔ این راه است