اگر بد گمان گشتی ای دوست بر من

نیازارم از تو بدین بدگمانی

ز خود ایمنم زان که عیبی ندارم

ز تو ایمنم زان که عیبی ندانی

زو ظفر یافته مسلمانی

ملت کفر ازو به نقصانی

تا کی این عاجزی و حیرانی

اندرین تنگنای ظلمانی

چون کشم این همه پریشانی

در ثنا و مدیح حسانی

تو به قیمت ورای دو جهانی

چه کنم قدر خود نمی‌دانی

ای شده پای بست و زندانی

اندرین خاکدان ظلمانی

رهروان در جهان حیرانی

برکشیده لوای «‌سبحانی»

این سخن تحفه‌ایست ربانی

رمز و اسرارهای روحانی

عنصر و مادهٔ هیولانی

طبع و الوان چار ارکانی

تو بصل نیز هم نمی‌دانی

بیهده ریش چند جنبانی

ترسم از جاهلی و نادانی

ناگهان بر صراط درمانی

روح چون دم ز بحر روحانی

زد و پذ رفت لطف ربانی

گبر را گفت پس مسلمانی

زین هنرپیشه‌ای سخن دانی

نه ز بیهوده گفت و نادانی

بایزید ار بگفت سبحانی

زانکه در بارگاه ربّانی

من بگویم اگر نمیدانی

خیز و برخوان اگر نمیدانی

سرِّ این از کلام ربّانی

اندرین ره نماز روحانی

آن به آید که خشک جنبانی

که وی از غایت پریشانی

وز کمال غرور و نادانی

کز پی جانت حکم یزدانی

شب نبشت آنچه روز می‌خوانی

صورت سورتش همی خوانی

صفت سیرتش نمی‌دانی