گر به صورت به دیگران مانیم

دیگران نقش محض و ما جانیم

جان ز ما جو چو یار جانانیم

زر ز ما بر که اصل هر کانیم

در صور چند روز مهمانیم

عاقبت جان شویم چون جانیم

کس چه داند که ما چه مرغانیم

در کدامین دیار پرانیم

جانهای لطیف را جانیم

لیک زیر قباب پنهانیم

ای منزه ز هرچه ما دانیم

وی مقدس زهرچه ما خوانیم

آخر بمردم از غمت ای زندگانیم

دریاب اگر نه درد و دریغا جوانیم

هیچ از خدا نترسی و رحمت نمی‌کنی

بر عاجزی و بی‌کسی و ناتوانیم

هرگز نهایتی نکند سر گرانیت

[...]

چو تسکین غبارت باز دانیم

درین گلشن چو بادت باز خوانیم

جواب نامه را چون باز خوانیم

مزاجش هر چه باشد بازدانیم

ما هم ز پیت، چنانچه دانیم

جهدی بکنیم، تا توانیم!

با شیر و گوزن هم عنانیم

با زاغ و زغن هم آشیانیم

گر ما ز هنر تهی میانیم

با روی تو بگوی، تا بدانیم

رحم کن بر غفلت و نادانیم

کی بخواند گر تو بیرون رانیم

در رخ تو هنوز حیرانیم

بهمان عهد خویش و پیمانیم

در سر کوی او غریبانیم

همه در دست او اسیرانیم

همه در دست غم اسیرانیم

بر سر کوی تو غریبانیم

ما جرعه چشانیم ولی خضرو شانیم

ما راه نشینیم ولی شاه نشانیم

ما صید حریم حرم کعبه قدسیم

ما راهبر بادیه ی عالم جانیم

ما بلبل خوش نغمه ی باغ ملکوتیم

[...]

با خیال تو عشق می‌رانیم

و ز لبان تو نقش می‌خوانیم

از صفات جمال مدهوشیم

در جمال صفات حیرانیم

همه را از دماغ کرده برون

[...]

ما گدای در جانان نه برای نانیم

دل بدادیم وبجان در طلب جانانیم

پای ما بیخ فرو برده بخاک در دوست

چون درخت ازچه بهر باد سری جنبانیم

روز وشب در طلب دایره جمعیت

[...]

ای سرو اگر ترا چو طوبی خوانیم

از سرکشیت بجای خود بنشانیم

با قامت او چند کنی نسبت خویش

ما اصل تو و فرع تو نیکو دانیم