کنون ما گنج خود کلی فشانیم

که در عین الیقین گنج عیانیم

نظر داری تو با ما راز آنیم

که اینجا گاه غوغای جهانیم

که هشیار است اینجا تا بدانیم

کتاب وصل خود با اوبخوانیم

حقیقت بیش از آنی مانده آنیم

که از سر حقیقت ما عیانیم

درین ره حق شدیم ازواصلانیم

از آن گفتیم تا جان برفشانیم

چو در بیرون و در جانت عیانیم

همت ما در زبان جوهر نشانیم

همه در تو گمیم و هم عیانیم

بتو پیدا شده اندر جهانیم

از این سودا مر او را وارهانیم

که ما احوال این شه نیک دانیم

دو روزی کاندر این منزل نهانیم

ز دید ذاتِ بیچون در عیانیم

بنقد امروز دستی برفشانیم

که نقد امروز در روی جهانیم

بنقد امروز کامی زو ستانیم

ز وصلش دمبدم کامی برانیم

چنان این سر بیان گفته خوانیم

که بیشک بت پرست عشقشانیم

بیک بینان خود اینجا عیانیم

حقیقت بیشکی جان جهانیم

دگر اینجای مانده تا بخوانیم

حقیتق هیچ ماندست تا بدانیم

خواستم تا صوفئی گردانیم

همچو خویش از خویشتن برهانیم

اول از دوزخ چو خوش برهانیم

در بهشتم آری و بنشانیم

حق تعالی گفت ای خرقانیم

گر بسالی شصت تو میدانیم

گاه نورانی و گه ظلمانیم

گاه روحانی و گه نفسانیم

تا ز شوق تو مست و حیرانیم

ره به هستی خود نمی‌دانیم

بشکن قدح باده که امروز چنانیم

کز توبه شکستن سر توبه شکنانیم

گر باده فنا گشت فنا باده ما بس

ما نیک بدانیم گر این رنگ ندانیم

باده ز فنا دارد آن چیز که دارد

[...]