سوختم یا رب من از احسان تو

ای دریغا آتش سوزان تو

ساحت جان عرصه ی میدان تو

گوی دلها در خم چوگان تو

آنچه من دارم سراسر زان تو

هم تن و هم جان من قربان تو

نیستی چبود همه نقصان تو

عجز و جهل و حاجت و خذلان تو

زیر لت کردند آن خاصان تو

نی هم ایشان بلکه فرزندان تو

از تو تا سر منزل جانان تو

یکدوگامی پیش نبود جان تو

می کنی جان تا برآید جان تو

ای دریغا درد بیدرمان تو

تا عیان گردد سر پنهان تو

پرتو اندازد به عالم جان تو

ای خلیل من بحق جان تو

خواهم آن سر از تو در دامان تو

یا که دزدی هست در دکان تو

می رباید هرچه در انبان تو

جسم و جان ما فدای جان تو

هرچه باشد جز یکی قربان تو

ای تو قربانی و من قربان تو

من به قربان لب خندان تو

پدر کو که در روز میدان تو

به مژگان کشد گرد جولان تو

تعالی الله از شوکت و شان تو

تهمتن کمین گرد جولان تو

مه و مهر شد شمع ایوان تو

زحل گشت هندوی دربان تو

دارد قرابتی دل من با دهان تو

دارد شباهتی تن من با میان تو

گویی که این دو بده یکی نقطه از ازل

یک نیمه شد دل من و نیمی دهان تو

و آندم که نقشبند قدر جسم من کشید

[...]

ای امید ناامیدان ای پناه بیکسان

ناامید و بیکسم دست من و دامان تو

ای تو آن دریای بی‌پایان که در هم بشکند

نه سفینهٔ آسمان را موج یک طوفان تو

چون شوی در طی اسرار دو عالم گرم‌سیر

[...]

ای زلف هر دلی که بود در ضمان تو

از فتنهٔ زمانه بود در امان تو

دل جای در تو دارد و تو در دل ای عجب

تو آشیان او شده او آشیان تو

جان چشم در تو دارد و تو چشم بر به جان

[...]

عرض کرد ای من فدای جان تو

این تن وجانم بلا گردان تو

خود زح لگیرم بود دهقان تو

مشتری گردد کمین دربان تو