اگر رفت رستم به مازندران
به تیغ و کمند و به گرز و سنان
پس از روزگاران به دیو سفید
سیه کرد چون شام صبح امید
تو بی تیغ و گرز و سنان و کمند
نشستی ببالای رعنا سمند
به فیروز که تاختی ترک تاز
چو بر جرگه مرغکان جره باز
به نیروی سر پنجه زورمند
در آن مرتع از گاو و از گوسفند
هر آنچت به پیش آمد ای نامدار
غنیمت کشیدی به صحرای خوار
زخون شقایق بهر سنگ دشت
نوشته است تاریخ این سرگذشت
چنین بخت فیروز پی جم نداشت
شجاعت به این پایه رستم نداشت
پدر کو که در روز میدان تو
به مژگان کشد گرد جولان تو
کجا مام تا بیندت نیک عهد
بیالایدت لعل شیرین به شهد
نیاکانت گو سر برآرند پاک
چو نرگس به نظاره از تیره خاک
بدین برز و بالا تماشا کنند
ز نو زندگانی تمنا کنند
نپرورد این زال نامهربان
خلف چون تو در مهد نه آسمان
فلک را به عهد تو نازندگی
زمین را به مهدت برازندگی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، صحبت از رستم، قهرمان بزرگ ایرانی و داستان او در مازندران است. رستم با دلاوری و شجاعت به جنگ دیو سفید می‌رود و به پیروزی می‌رسد. در مقابل او، فیروز بَزمی‌نَما، که بدون سلاح و ابزار جنگی نشسته، توصیف می‌شود. او بر اسب زیبا و رعنای خود نشسته و قدرت خود را نشان می‌دهد، اما در نهایت شجاعت و دلیری رستم را ندارد. نویسنده ریشه‌های خانوادگی او را به چالش می‌کشد و می‌پرسد که چرا پدرش در جنگ حاضر نیست و چرا او به این مقام نرسیده است. در نهایت، شاعر به اصالت و بزرگی نیاکان می‌پردازد و آرزو می‌کند که آنها از زمین برآیند و با دقت بر فرزندان خود نظارت کنند.
هوش مصنوعی: اگر رستم به مازندران رفت، با شمشیر، چادر، و نیزه و تیر رفت.
هوش مصنوعی: پس از گذشت زمان، دیو سفید، سیاهی را پدید آورد که مانند شب تاریک است و صبح امیدی در آن دیده نمی‌شود.
هوش مصنوعی: تو بدون هیچ سلاحی و تردیدی، بر آرامش و زیبایی برجسته‌ای نشسته‌ای.
هوش مصنوعی: وقتی به فیروز حمله کردی، مانند شکارچی‌ای شدی که در میان گروهی از پرندگان به دنبال شکار است.
هوش مصنوعی: با قدرت دست پرتوان خود، در آن مرتع از گاو و گوسفند استفاده می‌کنم.
هوش مصنوعی: هر چیزی که به سراغت آمده، ای بزرگوار، را چنان بهره‌برداری کردی که گویی در دشت بی‌نصیبان است.
هوش مصنوعی: خون شقایق‌ها در زمین دشت نشانه‌ای از تاریخ پرماجرای این سرزمین را رقم زده است.
هوش مصنوعی: این بخت خوش و مساعدی که نصیب جم شده، شجاعت و دلیری به اندازه رستم ندارد.
هوش مصنوعی: پدر کیست که در روز نبرد، با چشمان نازک خود بر دوش تو و جلوه‌های زیبایت ببالد و افتخار کند؟
هوش مصنوعی: کجا می‌رویم تا تو را ببینیم، ای کسی که به وعده‌ات وفاداری. لب‌های شیرینت به مانند عسل می‌درخشد.
هوش مصنوعی: اجداد تو اگر سر برآورند، مانند نرگس از خاک گلی، پاک و زیبا خواهند بود و به تماشا می‌نگرند.
هوش مصنوعی: به این بلندی و عظمت نگاه کنید، که دوباره زندگی را آرزو می‌کنند.
هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که فردی مانند تو، که به دور از محبت و مهربانی است، نمی‌تواند از شخصیتی بزرگ و برجسته مثل زال، که خود نماد محبت و بزرگی است، زاده شده باشد. در واقع، اگر فردی در فضای نامهربانی و بی‌مهری بزرگ شده باشد، طبیعی است که نمی‌تواند ویژگی‌های مثبت و ارزشمند را از خود بروز دهد.
هوش مصنوعی: آسمان به خاطر عهد تو زیباست و زمین به خاطر وجود تو دلنشین است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.