نظر خدای بینان طلب هوا نباشد

سفر نیازمندان قدم خطا نباشد

همه وقت عارفان را نظرست و عامیان را

نظری معاف دارند و دوم روا نباشد

به نسیم صبح باید که نبات زنده باشی

[...]

هر کس که درست قول و پیمان باشد

او را چه غم از شحنه و سلطان باشد

وان خبث که در طبیعت ثعبانست

او را به از ان نیست که پنهان باشد

نه هر بیرون که بپسندی درونش همچنان باشد

بسا حلوای صابونی که زهرش در میان باشد

صانع با کمال آن باشد

که بد و نیک از او روان باشد

هرچه زاد از تو فرع آن باشد

هرچه آید ز تن ز جان باشد

گندم ار خرد شد همان باشد

جو نخواند کسی کش آن باشد

جنس آن دان که عین آن باشد

کی شکر جنس ناردان باشد

مرد بی عشق مرده جان باشد

مانده در گور تن از آن باشد

سرّ مخلوق چون نهان باشد

سرّ خالق بدان چسان باشد؟

دان که شاگرد مقبل آن باشد

که چو اوستاد پیشه دان باشد

لیک آن کو بر آسمان باشد

ماه در پیش او عیان باشد

در تن زنده نی که جان باشد

سر و پا ها ز جان روان باشد

آنکه فانی است چون چنان باشد

آنکه باقی است بین چسان باشد

یک زیان دفع صد زیان باشد

سبب صحت و امان باشد

سیر آن راه بی نشان باشد

برتر از عقل و جسم و جان باشد

راه منزل چو بیکران باشد

رفتنش نیز همچنان باشد

زنده عشق عین جان باشد

سخنش بی زبان روان باشد

چو رویِ یارِ من زیبا نباشد

قمر در خانۀ جوزا نباشد

چه می گویم که تابِ ماهِ رویش

فروغِ مهرِ گردون را نباشد

چو خدّش لالۀ حمرا نروید

[...]

تیغ کز دستِ دوستان باشد

زخمش آسایشِ روان باشد

یک اشارت ازو به گوشۀ چشم

خون بهایِ هزار جان باشد

چشمِ او آن کند به یک غمزه

[...]

مرا اگر چو دو چشمت هزار جان باشد

چو حلقۀ کمرت با تو در میان باشد

گر استخوانِ تنم هم چو سرمه خاک شود

هنوز بویِ تو ام در مشامِ جان باشد

چه گونه صورتِ شیرین هنوز در سنگ است

[...]