ز حجاب عشق خون شد جگرم کنم چه چاره

که تو در کنارم و من ز تو مانده بر کناره

گر از الفت دل تو شکند دلم چه حیرت

که دل من آبگینه دل تست سنگ خاره

نگری باشک گرمم چو بچشم کم نظرکن

[...]

تا کی کند یار، از من کناره

افغان ز گردون، آه از ستاره

او را که آبی، بر سردم نزع

چون صبح یابد، عمر دوباره

داند دل ما، ز آندل چه دیده است

[...]

باشد کرم تو در شماره

از کان افزون سه چار پاره

سلطنتهای نفس امّاره

دلخوریهای حرص بیچاره

مانده در کار خویش بیچاره

وندرین کارگاه، هر کاره

آن زمان بهر آن ستمگاره

بایدم کرد فکر گهواره

بهر سو گشته سرگرم نظاره

هزاران مهر و ماهش را ستاره

چو فارغ گردد از شخم سه باره

به گوشن افکند تخم بهاره

برنجی شیشه ای بودی سه پاره

به هم چون وصل شد گشتی مناره

زمین چون آسمان شد پر ستاره

در اطرافش خلایق در نظاره

خداوندا وجودش از مکاره

نگه داری ز آسیب ستاره

«رجب» آن ناتوان شیرخواره

که بودش زان میان از ما کناره

کنم از صحبت شیرین کناره

کنم من سینه گر او کند خاره

بر او بر وصله های بی شماره

چو جیب ناشکیبان پاره پاره

من از پی می دویدم بهر چاره

چه سود از جهد چون بد شد ستاره

غرض چون بود سد سوراخ چاره

بدان سوراخ رو کردم دوباره

دریغ آن پیر مرد شیرخواره

که می گشت از پی آن ماه پاره

آهی که رخنه کردم، از وی به سنگ خاره

عاجز شد از دِلِ دوست، یا رب دگر چه چاره؟ 

بیداری‌ام چه دانی؟ ای خفته‌‌ای که شب‌ها

نَنْشَسته‌ای به حسرت، نشمرده‌ای ستاره

جانان اگر نشیند، یک بار در کنارم

[...]

آرند حبوب بی شماره

بهر که ز بهر رزق خواره

یکی چون صد ره آید در شماره

بجز صد خواندنش باری چه چاره